INLEIDING THEO VAN DOORN

OVERZICHT LEESTEKSTEN

HOME

De grote school
De oogarts
De melkboer
De dames Meesters
Zusjes en amandelen
Misdienaar
Fietsen
Kermis
De slagers
Andreetje
Verstrooid
De oude meester
De nieuwe meester
De Jonge Wacht
Het mes
Het hoofd
Spelling
Eerste liefde
De pastoor
"Misdienaar"
De oorlog

Doruske 2 - Lagereschoolkind

Theo van Doorn

vignetleaf.jpg (789 bytes)

Het mes

Midden in dit schooljaar kregen we een nieuwe in onze klas. Zijn vader had een baggerschuit. De Maas moest op diverse plaatsen uitgediept worden, wat betekende dat die nieuwe een half schooljaar in onze klas zat. Het was een knappe, vrij grote jongen met blonde haren. Hij was vriendelijk en heel beleefd. Hij was of leek heel intelligent en wat maar hoogst zelden gebeurt bij een nieuwe, hij werd na een maand de leider van onze klas. Ik kon het goed met hem vinden. Hij had altijd een zakmesje bij zich, het was heel scherp, dat wel, maar toch een mesje van niks.

Ik zou ook zo graag een mes hebben, niet zo klein als dat van de nieuwe, maar wel ietsje groter. Maar moeder dacht er niet aan een knipmes voor mij te kopen en van mijn karig zakgeld mocht het ook niet. Toevallig liep ik de kamer van Gerard binnen en waarachtig daar lag een knipmes, of een kniep zoals wij dat noemden. "Even van hem lenen, zou toch wel mogen", dacht ik en stak het mes in mijn zak. "Hou doe, moe", riep ik en ging naar school. Om toch maar duidelijk te laten zien aan de nieuwe, dat ik ook een mes had, nog wel groter dan het zijne, had ik een flinke tak genomen om er een punt aan te snijden. "Dat doe je verkeerd", zei de nieuwe, "daar zit een knoest, probeer de andere kant eens." Hij pakte de tak aan het eind vast en op hetzelfde moment sneed ik over dat eind met mijn mes. Een jaap in zijn wijsvinger, het bloed was nauwelijks te stelpen, ook niet met mijn zakdoek erbij. Ik vroeg bedeesd en half huilend: "Doet het erg pijn?" "Valt nogal mee, in ieder geval het was jouw schuld niet, je kon er niets aan doen." Joan Verkuif zag wat er gebeurd was. "Dat zal ik eens tegen onze meester zeggen." "Waag het eens", waarschuwde de nieuwe, "je houdt je mond mooi dicht, begrepen?"

Verkuif verklikte me toch en hoe de nieuwe ook voor mij pleitte, de meester nam mijn mes af, verklaarde dat hij mijn vader zou inlichten en als straf 100 strafregels: Ik mag geen mes bij me hebben, ik mag er zeker niemand mee in zijn hand snijden. Een hele avond pennen, zelfs met twee pennen tegelijk. De nieuwe porde me aan om Verkuif eens flink af te rossen, die verrader. In het Weesje waar hij altijd doorging om naar huis of naar school te gaan, hebben we hem opgevangen, zijn broek van zijn kont gestroopt en die blote kont door de brandnetels gerold. "Zo", zei de nieuwe, "verraders moeten branden, als het al niet in de hel is dan toch hier." Verkuif durfde van deze bestraffing niets tegen de meester te zeggen. De nieuwe en ik werden vrienden, en ik vond het heel, heel erg dat zijn vader klaar was met het baggeren en hij weer vertrok naar een andere plaats en school, met andere vrienden.

vignetleaf.jpg (789 bytes)