CUBRA

HOME
AUTEURS

 

 

Nieuwe bijdragen 2016:


“Vaak hebben kleine woorden mensen doen vallen en mensen doen opstaan” (Sophocles)
Herinneringen aan mijn studententijd (vervolg)
Roeien bij “Vidar”
Helmond, 1962
Het werk van mijn handen: een kleine, bescheiden wijkkrant
Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant: Op weg naar Nieuwkerk
Een brief uit de oorlogsjaren; herinnering aan de allerliefste
Radeloosheid, vertwijfeling, wanhoop (een soort prozagedicht)
Voor M.N. die niet trouw kon zijn......
Oktober in het De Pont Museum
Ziekenhuisbezoek
Een ongewenste ontmoeting in het Twee Steden Ziekenhuis
In de oude, stille kapel.....
Een mislukte sollicitatie en wat volgde (vervolg)
Een uitstapje met mijn vader in 1988
Een geslaagde sollicitatie en wat volgde
Een aangename en mooie voormiddag in een vergaderlokaal in de Lange Schijfstraat in Tilburg
"U is niets bespaard gebleven"
Het hoedje en de rokken
Mijn vreemde tante: L'idiot de la famille?
Vleugelslag of gevangenschap?
De harde weg (een soort prozagedicht
Een zomeravond aan het "Stadsstrand" te Tilburg
Een paradijs voor "Old-Hippies"?
Mijn dode hart (2)
Een urn of een vaas?
Een mooie ontmoeting op het Pieter Vreedeplein te Tilburg in augustus 2016
"Quantité négligeable?"
Herinneringen aan mijn studententijd (1)
"Oh give me a home......."
Herinnering aan een zomeravond in augustus 2016
"Als de klok van Arnemuiden....."
Het meisje met de grijze plooirok
Schooljaren
Een mislukte sollicitatie (vervolg)
Afgekeurd, zelfs voor het kippenhok
Oude kameraden
Onbekende gestalten....
Een "adieu" of een "au revoir" aan onze mooie Brabantse natuur?
Het meest dierbare, meest schrijnende en meest navrante uit Haar nalatenschap
Met Daniëlle op stap
Afscheid van een wasmachine
Gemist kinderspel
Verraad van de allerliefste?
Vernietiging, vernedering en onttakeling (een soort prozagedicht)
Hij wilde het niet doen
Herinneringen aan de gebroeders Broeckx uit lang vervlogen tijden
Over twee armlastige meisjes, die eens naar Oisterwijk mochten....
Een mislukte sollicitatie en wat volgde (vervolg)
Nieuwe buren
Als sergeants in een leger......
Terug naar de Zorgwoning.....
Wanhoop in de C.-straat
Post-puberaal Jazzballet?
Een dansvoorstelling bij "De Nieuwe Vorst"
Ontheemding en vervreemding (een soort prozagedicht)
Met tante in het Textielmuseum
Een verroeste stormlamp; een herinnering aan onze merkwaardige buurman
In Memoriam: mijn vriend de fotograaf
Twee verdoolde zielen
Mijn kennismaking met Lieke
Over het oordeel dat (nog) niet geveld wordt........
Een mislukte sollicitatie (vervolg)
Gemis en weerzien
Het colliertje met de halve maantjes
Mijn erfenis: een longziekte?
Praag, 1977
"Zu der Liebe heil'gen Werken" (Ernst von Wildenbruch)
Met tante in Den Bosch
"Ieder verdriet is een herinnering aan onze hoge rang" (Friedrich Nietzsche)
Prozagedicht
"Ik zal te zwak zijn om te dragen, wat uwen wil mij tegentart" (Uit een boek uit mijn schooljaren)
Een mislukte sollicitatie en wat volgde
Mijn wanhoopsexpeditie voor "De Tilburgse Koerier"
Opnieuw: Met de Opstapbus op pad
In Restaurant "D'n Ouwe Brandtoren"
Een mislukte sollicitatie (vervolg)
Bij de oude Kloosterkerk, op het terras van de paters
"Zij zullen uw teedere ziel kwetsen"
Een ontmoeting met een collega-dagboekschrijver
in Restaurant "De Kattenrug"
"Geef maar bessen, papa!"
Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant (vervolg)
De Vloeiweiden
"Die Menschheit in Deiner Person" (Immanuel Kant)-Verheffing tot de Democratie
Ontmoeting bij het station
Tweede ontmoeting bij het station
Ontmoeting op de Noordhoekring
In de Koepelhal (Tweede Kerstdag 2015)
Naar Scheveningen en Madurodam!


>>> archief 2015

>>> archief 2014

>>> archief 2013

>>> archief: meer dan 500 eerdere bijdragen!

   

 

 

 Ineke Broeckx (27-6-1953) erfde haar taalgevoeligheid van beide ouders, maar ook haar oma had de eerste zes levensjaren een grote invloed op Ineke's 'taalopvoeding'. Toen ze op het 4e gymnasium zat noemden leraren en medeleerlingen haar 'de neerlandicus' van de klas'. Vooral haar leraar Nederlands, de heer Franssen, stimuleerde haar iets te doen met deze gave; zijn motto was: 'als je wilt schrijven, gewoon schrijven, al hou je maar een dagboek bij'. En dat heeft Ineke tot op heden gedaan. Haar dagboeken worden nog steeds dagelijks aangevuld. Na anderhalf jaar psychologie gestudeerd te hebben en een jaar pedagogische academie heeft ze acht jaar lang cultuurwetenschappen gevolgd aan de Open Universiteit en ook een cursus 'Tekst en effect'.

Schrijven is Ineke's hartstocht gebleven. Sinds vele jaren schrijft ze op CuBra, heeft ze gepubliceerd in het letterkundig tijdschrift Leydraden en schrijft ze sinds 1989 in diverse wijkkranten, een goede leerschool voor het schrijven over zeer diverse onderwerpen.

 

 Ze werkt met veel plezier voor CuBra. Haar invallen en observaties noteert ze in haar 'ideeënmap', een lijvig geheel dat ze openslaat als ze aan het schrijven gaat. Haar interessegebied in haar stukjes ligt voornamelijk bij 'de tragiek van mensen'. Die tragiek is ze in haar leven vaak tegengekomen en observeerde ze van kinds af aan al bij haar ouders die een niet zo prettig leven gehad hebben. Zij probeert in haar stukjes door middel van trefzeker formuleren de subtiliteiten in menselijke verhoudingen in gevoel en handelen vast te leggen. Dat formuleren is de jus van het schrijven, aldus Ineke. En af en toe wat cynisme zet alles op de juiste plaats en in de juiste verhoudingen.

Haar wens in het schrijven is om ooit een soort van biografie van een ouder iemand te schrijven aan de hand van gesprekken en interviews.