Opnieuw: Met de Opstapbus op pad
In Restaurant "D'n Ouwe Brandtoren"

Hij zat maar onbeschaamd en hardnekkig te zwijgen en mij woordeloos in het gezicht te staren als maakte ik op hem de indruk van een levenloze, versteende mummie. Zijn hand droeg de dubbele gouden ring ten teken van zijn voorbije huwelijk en (huidig) weduwnaarschap.
We waren op een uitstapje met de BoodSchappenPlusBus, tegenwoordig "Opstapbus" genaamd naar "D'n Ouwe Brandtoren", een houten toren die zich inderdaad verhief vlakbij het gelijknamige restaurant in Reusel waar ons hele gezelschap zich te buiten ging aan broodjes zalm en uitsmijters ham kaas.
Mevrouw naast mij, een fragiel dametje met wie ik op goede en vriendschappelijke voet sta droeg op onze heenweg in de bus op de grijze krullen een elegante, eventueel zelfgehaakte baret, die scheef en halfstok op haar hoofd hing en als mijn vertrouwelinge heeft ze me snoepjes aangeboden zoals inmiddels tot onze stilzwijgende gemeenschappelijke traditie is gaan behoren en op de terugweg door Landgoed "Den Utrecht" werden we heen en weer geschud door het hobbelige wegdek als in een Kermisattractie.
Maar alle passagiers waren tevreden over de genoeglijke dag in het Restaurant bij "D'n Ouwe Brandtoren".