TERUG
INHOUD W T T
CUBRA HOME

PRINT DEZE PAGINA

 

Het Woordenboek van de Tilburgse Taal wordt mede mogelijk gemaakt door

Bijlage

vèèreke

Inzending van Nico Verhoof (opgetekend uit een verzenschrift)

Hoe 't vêrreken aon z'n stertje kwaam!

Toen Ons Lieve Heerke al de dieren ha'geschaopen,
leeuwen en tijgers, schaopen en de aopen,
koeien en kippen en ezels en beeren,
liepen die dieren zoo mar rond, zonder kleren.
Mar Ons Lieve Heerke naam lappen, kwaast en verf
en kwaam mee d'engeltjes omlaag naar Adam's erf.

Adam en Eva keken toe vanaf 't weike
en 's Lieven Heer zette al de dieren op 'n rijke.
en daar begos ie te toveren met alderhaande lappen
en verf, zo schoon dê ge't nog altij nie kunt snappen
hoe ieder dier z,n eigen kleeke kreeg
en 's Lieven Heerke streek z'n hele verfpot leeg.

Ocherm het verreke, van ouds her 'nen echte sloeber
waar snuffelend uit de rij gelopen op den schoeber,
aat blaoikes, peekes en ôk afgevallen vruchten
en wier zó lekker dik dèt zwaor begos te zuchten:
oei, oei, wê zei'k toch dik
ik hê volop genocht
en 't viel in et bos in slaop, de pôtjes in de locht.

Mar enkele uurkes laoter wier diejen erme stakker
van 't lollig, luid lawaai van d'aander dieren wakker
en 't jankte: " oei de's waor, we krijgen 'n lievraike
van 's Lieve Heerke!",
en hij liep door de eiken- en beuken- en maasten-boskes
naar de stee van Adam opaon
waor-t-ie al 't opgedirkte vee zag staon.

Wè's dè ? Mee loeien, brullen, gieren
mee blaoten en blaffen komen daar al de dieren
gehuppeld en gevlogen, schoon, in bonte kleuren
bekleed, beklad van aachteren en van veuren
en hauwen optocht deur 't lentelijk paradijs
en elk dier zingt mee, elk op zun eigen wijs.

Verhip, 't schaop in 'n hemd van wolle krullen,
't jubelt " bé - bé - bééé ! - 'k zit werm in m'n spullen".
de leeuw mee maonen, die-t-ie los laot zwieren
brult van plezier as Koning van de dieren.
Den ezel is in't grijs, mee 'n kruis op zijnen rug
omdet-ie Christus eens moet dragen, en dan vlug!

Den haon vol bonte pluimen kraait volop Victorie
de pauw, die pronkt wijd-uit mee gruune en gauwe glorie,
de geit loopt blij te springen om z'n sikske,
de kinkenduut op 't lest, huppelend van pure lol
in 't strakke zwemkostuum, kwaokt z'n buikske bol.

En 't verreke, ocherm, liep gauw naor 's Lieven Heerke,
die al de locht in klom al op z'n gouwe leerke.
" Oei, 't verreke is nog bloot ? Foei verreke weggelopen!
de stof is op, de verfdoos leeg, mar 'k heb nog wel wê knôpen.
Die krijgt gij op uw buik, dat lijkt wat op 'ne jas,
en dè kompt-u, "mijnheer-goed-leven" goed van pas!"

Mar 't verreke knorde hard en 't liet z'n stertje hangen,
z'n ogen wieren klein en kropen weg, z'n wangen
verdwenen van sjaggerijn, z'n snuit wier as 'ne toeter
zóó lang van puur verdriet en 't schreeuwdw as de foeter.
't jankte en 't gierde scherp asof 't gekieteld wier,
en Ons Lief Heerke kreeg meelij mee 't goeie dier.

Hij zee: " kom hier " en viet 't verreken bij z'n stertje
en 't verreke liep al aon, gelijk 'n vurig perdje.
" Ha, ho, 'n bietje kalm, ik wil U wat versieren,
gij, aller lelikste en nuttigste aller dieren".
" Gij levend spek-marsepijn, zie daar 'n fraaie krul,
een lollig tierlantijn, tot sieraad, goeie knul!"

Toen keek 't verreke om en 't zag z'n stertje krullen
en 't knorde van plezier, - en al de bonte prullen
van haon en pappegaai, van pauwen was 't vergeten.
dê stertje kos vergimd schoon wiebelen bij 't eten.
En 't trippelde op z'n teentjes, trots as 'n madam
omdat 't nog zo laot aon zo 'n schoon stertje kwaam.