INHOUD HET IS ALTIJD VANDAAG
INHOUD WILLEM IVEN
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
KUNST
FOTOGRAFIE
AUDIO

Print Pagina

 

 

 

Te

    

De waarde van normen daar is heel wat over te zeggen. Normen zijn voorgeschreven regels die een gemeenschap zijn leden oplegt. Maar er zijn ook veel ongeschreven normen die er door opvoeding  of voorbeeld  zijn ingebakken. Dat zijn bijvoorbeeld gedrags- en fatsoensgebruiken die men 'norm'aal vindt, maar die nodig waren of zijn ´vur de goeie gang van zaken´., dat ere kreeg wie ere toekwam, dat men beleefd was en met de hoed in de hand ´Dag burgemeester´ zei, dat men deed wat nodig was of wat nen hoger-geplaatste uw zei te doen.

Men houdt zich eraan ook als er geen toezicht op is. Men heeft ze zich eigen gemaakt.   Als een welopgevoed iemend allenig zit te eten, dan zal hij toch het bestek gebruiken, niet boeren en het bord niet aflikken. Ge kunt ´w dat wel voorstellen. Zo iemend zal bij het rechts- of links afslaan op de fiets ook altijd zijn hand uitsteken.

Als elkerliek zich gedraagt zoals ie wil of zonder nadenken doet en zonder rekening te houden met anderen, dan is de gemeenschap waar die figuur in verblijft 'ontnormd' en dan is het daar minder plezierig, minder rustig, minder veilig. Het loopt dan niet glad en vanzelfsprekend vaneigens. Ge ziet dat om u heen. Toch hoor je in ´n normvervaagd  gezelschap dikwijls de opmerking Doe effe normaal! Die dat zegt, wil van nen andere (de anderen?) dat ze doen zoals ie dat zelf zou willen, dus dat de anderen hun eigens naar zijne norm gedragen

In een normverminderde wirreld maggen de individuus  veul meer, de normen zijn er wel maar de overschrijdingen ervan worden gedoogd, men hoeft er zich niet aan van alles te houden en er hoeven geen smoesjes  te worden verzonderd.  Het  'oog vant kerkvolk' ent schaand-gevoel doen ook niet meer mee.

Zo wast gebruikelijk dat men niet  eerder met elkaar sliep dan na het trouwen.  Samenwonen noemde men 'hokken', net als beesten dus. Dat wier

allemaal in de gaten gehouden. Er waren er die de maanden telden tussen huwelijksdag en geboorte vant eerste kiendje. Van iemand andes. Zo hoeft het nou ook weer niet.

Merietje zat daar trouwens hillemaal niet mee. Die kreeg heel wat foeis en met-de-vinger-nawijzen achter zich aan toen er een kiendje kwam, en ze nog maar vijf maanden getrouwd was.

Puh, zee Merietje, tis 'n zeuvenmonds kiendje, hoor... en die kommen aalt twee monden te vruug, nie dan?