INHOUD HET IS ALTIJD VANDAAG
INHOUD WILLEM IVEN
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
KUNST
FOTOGRAFIE
AUDIO

Print Pagina

 

 

 

Koortsige zorgen

 Heel het land stikt van de moellijkheden en trubbelderijen. Ielken dag is er weer een andere (of dezelfde) groep tobbers die wordt ‘aangepakt ‘,  en die eenmaal gepakt of gevat is, wordt ook altijd uitgeknepen, dat wil zeggen gekort. Ge durft smergens de krant bekant nie van den deurmat op te rapen en ‘m open te slaan, want ge bent bang datter weer ergend, en waar dan wel? nen uitverkoop met hoge korting zal zijn. Ge houdt  ‘w hart vast. Ja, want ook de zurg voor ‘w eigen hart moete voort zelf doen. Mijn collecTante van de Hartstichting heeft me zelf gezeed, dat ze goed kon merken waar de getroffenen wonen, want daar rammelde er hooguit wat haar bus in, terwijl het vlee jaar nog zachte briefkes waren die ge niet heurt vallen.

Er kumt maar geen eind aan en de kort-verhalen worden langer. Dè kumt allemol dur de G. Zalmvisserij, die tuurst  ‘t net mag uitgooien! Tis een fijnmazig net dat vooral veel kleinen vangt. De groten die goed kannen springen, die hoorde ge weer terugplonsen.

Zo is nou ok den bouw getroffen. Daar wordt beter op gelet, een gevolg van de enquête naar bouwfraude. Ook beunhazerij en hoogbouwverbod (11/9 weettewel) zijn nog actueel en de ziekenzorg krie te maken met steiger-ongevallen. Da kumt nie dur ’t oogluikend  toestaan van flesbier opt werk maar omdat de bouw ok een stapke trug moet. En die steigers zijn smal!

In zo’n bouwvakgevuld ziekenhuís keek ik het vervoer over de gangen ‘ns af. Druk heen en tegenheen rijdende rolbedden en –stuul. Kwam er nog ene uit ons durp tegen ook. Loop maar mi ons mee, zee den broeder-chauffeur, stilstaan kon niet. Um wa te zeggen, al neven zijn rijbed meelopend naar gindswijd, vraagde ik den durpsgenoterd hoe oft ging? Heel goed, kie mar, zittie, het lupt op rullekes.

Aan teind van de gang drijden ze  gewoon um en deen rollend over de gang weer trug, al die rolstuul’ en rijbedden. Ik verbazelde mij hevig. Op mijn vragen was tantwoord: We zijn aan ’t bezuinigen. Niet op de zorgverlening want daar kan niks meer af, maar we sparen enorm op de verwarmingskosten nou we de pasjenten met veertig en meer koorts aanhouwend over de gang heen en weer rijen …