MISKE SPELEN

Ik zal ’n jaar of negen zijn geweest, toen ik van m’n Opa ’n heus "altaarke" kreeg. Ik kan me niet meer herinneren of ik ’t met mijn verjaardag of Sinterklaas kreeg.

’t Was 1943 en we woonden in Venlo. Toentertijd een door en door katholiek stadje. Er werd op je gelet of je Zondags geen slafelijk arbeid verrichtte en de Zondagsplicht wel vervulde.

Ik zat natuurlijk op de Broedersschool (Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria), waar elke 1^e Vrijdag van de maand met de hele school rond het Heilig Hart beeld uit volle borst werd gezongen: "Aan U, Oh Koning der Eeuwen, aan U zij de zegenkroon". Er werd ook jaarlijks een missie-optocht gehouden, etc.

Je kunt je wel indenken, dat ik dolblij was met ’t altaarke compleet met kelk, ciborie, monstrans, kandelaars en missaalsteun. Alles in koper uitgevoerd. Wat heb ik met Brasso gepoetst zodat het blonk en schitterde.

Ook een kazuifel, albe, singel, amict en een manipel hoorden erbij.

Ik was dikwijls jaloers op mijn vriendje Theo (d’n dikke) met zijn altaarke, maar nu had ik er zelf ook een.

Mijn altaarke werd op de zolderkamer van ons huis gezet, en met wat platen van Jezus, Maria en andere heiligen aan de muur, kreeg het zowaar de uitstraling van een kapelleke.

Alleen jammer dat ik geen godslamp gekregen had, want dat vond ik een van de mooiste dingen in de kerk: dat ziel flakkerend rode licht!!

Nu was ’t zaak om ook andere kinderen voor mijn nieuwe aanwinst te interesseren. Dat viel nog niet mee, want bij d’n dikke hadden ze allang miske gespeeld en alle andere spellen werden op straat gespeeld.

Ik moest dus iets bedenken waarmee ik ze naar mijn kerk kon lokken. Toen kreeg ik een idee; als ik met de communie echte King-pepermunt kon "serveren".

Mijn Opa was banketbakker en had nog wat snoep voorradig waaronder rolletjes King-pepermunt. Opa was wel zo goed om me aan de benodigde pepermunt te helpen!

Vanaf die tijd zat mijn kerk "stampvol" kan ik je vertellen.

Zelfs "geiten" (meisjes), waar we anders nooit mee speelden, waren welkom.

Toen we onze kerken "samenvoegden" konden we op twee altaarkes "miske" spelen. Op het hoofdaltaar (dat van mij dus, want ik had tenslotte de pepermuntjes) de hoogmis, en op ’t altaar van d’n dikke de stille mis.

Wat hebben we genoten – zelfs Vader Bisschop Mgr. Guillaume Lemmens (d’n dikke met een theemuts op z’n kop) kwam onze parochie bezoeken. We lagen dubbel van ’t lachen!!

Wat wilden we later toch graag missionaris worden en de wilde heidenen bekeren, zoals we lazen in "de kleine apostel".

Maar in puberteit gingen de hormonen opspelen, en verdween de roeping als sneeuw voor de zon.

Slechts een vriendje is pater Dominicaan geworden en de missie ingegaan. Na 20 jaar heeft ook hij zijn habijt aan de wilgen gehangen.

Ik ben bezig met een stripverhaal over mijn jeugd in Venlo te tekenen en ’t verhaal over miske spelen komt daar ook in voor (compleet met theemuts).

Ik was blij verrast toen ik de oproep las om reacties "misje spelen" in te sturen en ook al woon ik al 37 jaar in Uden, vind ik dat deze Limburgse bijdrage niet mag ontbreken.