|
|
| INHOUD PIETER DE LAAT |
| CUBRA HOME |
|
Colofon
De bundel 'Zingen' werd door de auteur samengesteld voor website CuBra, en werd niet eerder gepubliceerd. De illustratie werd gemaakt door Ria van de Ven.
©
Copyright 2020 Pieter de Laat, Ria van
de Ven en Stichting Cultureel Brabant. |
|
Pieter de Laat Zingen
INHOUD
Het mooiste lied Wordt op poëzie gewacht Het lied waaraan hij lijdt Stemming Het smachten Iets van altijd De nawee Opgewonden Onbevredigd Op de tast Neurie Ervaren In de luren Moederdagen Van voren af Werk en ik Stapels Vergaderingen Moe Terras Hij moet langer werken Horizon Opgebrand Reistas Liedjes vangen Lek Knispervers Soms, achteloos Gist Gedichten vragen moed
Hoe mooi is moois dat niet in woorden uit te drukken is, hoe verzeilt een gevoel dat ik bedoel bij jou?
*
Het mooiste lied
Het mooiste lied is nog niet gezongen, de veelzeggendste tekst hangt in de lucht, het verwachten loopt niet af.
Stil broeden kleuren verzadigd op het verlossende woord.
Wachten is een wereld die een vinger aan mogelijkheden af likt,
stem streelt keel even niet, gedachte zit vast bij opstarten, doek valt niet op te halen vanwege defect systeem,
ondertussen gaat een zinderende zaal er vanuit dat de voorstelling begint ~
*
Wordt op poëzie gewacht
die een ondoorgrondelijke taal schreeuwerig overbelicht en zich uitgeeft voor iedereen?
Welk publiek verwacht een zingen dat het gemis uitlicht en de leegte verzwaart?
*
Het lied waaraan hij lijdt
Dit is het leed waaraan hij lijdt: een afbrokkelend muurtje om zijn integriteit.
Zijn lied dreigt te verzanden in meedeinen.
Een gedicht hierover ontluistert. Veel bespeelde snaren doen vingertoppen zeer.
Dit is het leed waaraan hij lijdt: dat hij versmelt met zijn lied,
zijn rijk van onbegrensde mogelijkheden ~
*
Stemming
Bij een donker gestemd zingen over de zon smelten scherpe grieven boterzacht weg.
Een flard muziek is een dier. Het beademt de stemming. Het likt wonden heel ~
*
Het smachten
Het smachten steekt schril af tegenover pure beleving,
een opdringerige muzikant ergert me meer dan de kutvogeltjes en loopse kat van vijf uur.
Nog irritanter de dichter die ongevraagd opdraaft met een gedicht dat niet zingt.
*
Iets van altijd
In een historisch gebouw leven geheimen. Een klassiek boek poetst het menselijke op.
In dit licht lijkt toekomst op een lesbrief en smaakt iets van gisteren naar ingedikte pap.
Voelt het daarom zo ingeblikt wanneer men dingen voorzet om van te genieten?
Hoe stemt poëzie zich op het ontbrekende af?
*
De nawee
Wat zong, zingt en misschien wel zingen blijft
is de nawee van het liedje dat voor het rapen lag,
ik het liggen liet en waar het ook weer lag, vergat ~
*
Opgewonden
Met weinig verweer door alles en nog wat (moe, regen, koud, fiets kleddernat), toch naar Tom Lanoye toe in de stad,
de voordracht bruist, zijn stem dringt door, kan thuis aan slaap gaan denken wanneer ik weer kalmeer ~
*
Onbevredigd
Een flard van het lied wacht in diepe kelders tot het daagt dat een gehoor niet verzadigt.
Ook een dichter als Rimbaud die een genageld zijn aan het kruis van bange gewoonten wou ontstijgen,
kon zich niet verlossen van een na de dadendrang onbevredigd gevoel ~
*
Op de tast
Zo vaak ik tegen me zeg dat het kan zingen, kan het ook niet.
In de grond van mijn hart tasten vingertoppen warme wanden af,
een steenrijke vrucht speelt doodleuk verstoppertje ~
*
Neurie
Levert een toets in die lukte.
Fietst vrolijk naar huis. Loopt binnen om te leren.
Nestelt zich op de bank met eten, chips en iets dat afleidt.
Een liedje neuriet onvoldaan ~
*
Ervaren
Lag het aller alertste moment maar op de loer
waarin alles en iedereen begint en eindigt bij mij ~
Het nut zondert zinderende dagen van me af.
*
In de luren
Wist niet wat ik liever wou zijn:
geadresseerde of postbesteller, iemands lievelingsgedicht of bestseller,
wist ook niet hoe een snaar in de luren ligt
van bijgedachten die erop zinspelen
dit voor een kostje in een orkestje te doen ~
*
Moederdagen
Jaren onverschillig en roekeloos levend raakte ik keer op keer van de weg, werd verwijderd van school, had een neiging richting extreem, rare fratsen bij drank, was ongelukkig in liefde, kreeg een rotbaan in kelders van een groot bedrijf.
Toen daar een bureau daagde met alles erop en eraan en uitzicht op meer, wilde ik weg.
‘Nooit doen’, zei iedereen. Mijn moeder: ‘als jij dat wilt, dan moet je dan doen’.
Nog duwt die zin me vooruit. Door liefde is er geen dood. Na liefde wel.
*
Van voren af
Mijn jong overleden vader banjert met een gaffel door de koestal terwijl hij hooi zonder omhaal met één beweging links en rechts de voedergoot in spreidt en plakken dampende mest met een riek uit de groep de kruiwagen in licht. Vanuit de ronkende Massey Ferguson ziet hij op glanzende voren terug.
Ik deel opdrachtbladen per rij van twee, haal die einde les op en kijk ze na. Ben passant met een labyrint aan geheugen. Hoe lang ik lessen ritueel voorbereid, me eraan over geef en er onverwerkt op terug zie moet blijken, in elk geval tellen de dagen zelf wel uit hoelang dit ploegen van voren af duurt ~
*
Werk en ik
We liepen naar huis, het hoofd met werk en ik. We praatten bij over hoe een en ander liep.
Thuis schroefde ik de ene af en plaatste een gewilliger kop.
‘Wat is er’ vroeg mijn vrouw. ‘Je hoofd is niet bij. Is het je werk.’
‘Nee hoor, niks aan de hand, zou het niet weten.’ Zei dit oprecht, al miste ik wat.
Met een scheef oog zag ik het werkhoofd vragen om de aandacht die het dacht te hebben verdiend ~
*
Stapels
‘Zorg dat je boven drijft’, hamert de binnenstem. ‘Onder liggend val je niet op, zo werkt dat bij stapels.’
Schrikbeeld: zo weinig belangrijk zijn dat er ternauwernood iemand op me wacht.
Zou willen zeggen: ‘ik kom terug, desnoods als doodsbericht onder vermelding van dappers’.
Dit dichterlijk roesje jaagt me hondstrouw door scherpe wind, het werk wacht in stapels ~
*
Vergaderingen
Bij veel vergaderingen denken in een complot tegen het gezond verstand te zijn verzeild geraakt.
Hoe vaak wordt een ferm besluit door niemand opgepakt en lost op in de notulen-brei van een heel jaar?
Gebeurt het dat zo’n vergadering ontvlamt, ontnuchtert iemand die overmoed resoluut: ‘we zijn by the way pas bij agendapunt twee’ ~
Waar je nooit was is niet te komen? Waar je niet bent kun je niet zijn?
*
Moe
Zag, zou en was moe. De meest uiteenlopende boeken en muziek schreeuwden om aandacht. Had nog veel te schrijven. Zou leerlingenwerk hebben nagezien, me in een nieuw onderwerp hebben verdiept. Ben blijkbaar verslaafd en hoe daarmee te dealen zonder dopamine die me naar hoogten stuwt waar ik anders niet kom. Denkende ik heb alles in de hand want kan op elk gewenst moment stoppen schuif ik alweer een vermoeidheidsgrens over. Het vooruitzicht van verte fokt meer dan ooit op ~
*
Terras
Alweer een dag die niet over kan, alweer is honger te stillen van een onrustig gemoed, ben in deze stemming op een gezellig vol terras en ril, een windvlaag scheert de golven glad, iemand zegt dat ik verwilderd kijk ~
*
Hij moet langer werken
Volgens statistieken worden mensen ouder en daardoor te duur. Een wet laat langer werken.
Zonder dat harde garanties worden gegeven gaat men van een lang en levenslustig leven uit.
Ondernemend plak ik er dan 2-3 jaar aan vast al oogt de tape vergeeld en brokkelt lijm wat af ~
*
Horizon
Met de horizon in mijn getinte ruit jakker ik dorstig over vergane sporeneen onbestemde droom achterna.
Het resultaat: een zooi ongerijmd geapp (spagaat van de overtreffende trap) bezet de flexplek achter mijn overbezette ogen.
Had ik, ja had ik emotionele bezinksels uit de ogen gelicht à la Spinoza, dan was het universum mijn centraal zenuwstelsel nu
en schoten onverminderd bereidwillig sterren in ramen de gezichtsvelden open die ik kende als kind, lichtjaren terug ~
*
Opgebrand
*
Reistas
Spons die zich vol inspiratie zoog
ligt vandaag uit te lekken in de reistas
waar gist van gisteren in stoft ~
De verloren gewaande gratie van een stem die verrassend verrijst uit het niets?
*
Liedjes vangen
Doe ik mij open, dan drijft het oeverloos geweeklaag uit koffiekamers, werkterreinen, wachtruimtes en media binnen waar geen gewencode voor is.
De ene deur in, de andere uit, gaat alleen bij polonaises. De hang naar afsluiten werkt averechts. Word overrompeld door theorie, uitlaatklep, mening, frustratie, feit, achterklap.
Poëzie plukt dit zootje geregeld uit het verpakte, laat licht bij wildgroei toe, strooit lenig met in- en uitwaaierende wolken van spreeuwen die rakelings langs elkaar scheren tot het klapt, vangt liedjes uit wind die de wereld nog was ~
*
Lek
Die dag sla ik lek, vloeken en tieren eens lieftallige herderinnetjes het uit, zweert Geert Wilders bij hoog en laag dat zijn leven een leugen is, denk ik aan brak water bij belangrijke boeken, kweelt mijn stem dat het kwelt dat ik meer krijg dan verdien, lekt hartenbloed uit de verbeterpen in de zin: welk zingen vergezichten uit hun deugdelijke schemer verlost!
*
Knispervers
Herinner een knispervers beleven van ver in tijd terug en om daarbij te komen sla ik blad na blad om dat laag na laag stukje bij beetje verborg ~
*
Soms, achteloos
Soms, achteloos, komt bij gedichten een zingen vrij,
uit bedompte sferen doemt een verte op
die je vergat of geen adem voor had ~
*
Gist
De mooiste dagen zijn geringd, het mooiste zingen verzilverde, een groeizame regen lijkt geplengd,
het kijken meet afstanden, in luisteren sluipt gevaar dichtbij, de betovering lijkt verbroken,
zij breekt steen na steen om klei te weken, zet gist in lamgeslagen deeg ~
*
Gedichten vragen moed
Nooit loopt een gezang uit in de tekst die het beloofde.
Scheur verwoed geliefde zinnen kapot, vermager ze tot op het bot, neem een zwaar gemoed op de koop toe,
zolang ik in zingen geloof ~
|
