We ginge saome (m´n vrouw èn ik)
nòr ´t park om den hoek.
Zij waaide hòst öt heure rok
èn ik hòst öt m´n broek.
We ginge saome meej den hond
want die moes èfkes kakke.
De blaoikes waare wèggewaaid..
mar ´t laag bezaaid meej takke.
De bôome zèn naa kaol èn grèès.
De wènter gao beginne.
´t Is nie plezierig op de straot
dus gòn we vlug nòr binne.
De wind hölt steeds dur hèg èn tèùn
èn dur de houte lèùke.
Den hond kröpt angstig op mene schôt.
Zottie soms onraod rèùke?.
Wij dènke naa vural òn hullie
die lucht èn zee bevaore.
Maag God bemanning èn passagiers
vur raampe toch bewaore.