4 oktober 2004

 

Gebrooke wit...

 

De gang die moes zô nôodig

van ene nuuwe vèèrf vurzien.

Den aawe zaat er al hêel lang,

zeeker ´n jaor of tien.

 

M´n vrouw die zeej: gao mèèrgevruug

daorveur mar es op pad.

Hier in de buurt he´n ze dè nie,

dan moete nòr de stad.

 

Vat mar gelèèk vur hil ´t hèùs,

´t liefst "gebrooke wit".

Den ooverlôop die hoeft nog nie

omdèt daor nog nètjes zit.

 

Brèng impesaant wè kwaaste meej

èn òk wè schuurpapier.

Want, as ge strak wir trug moet gaon

dan baolde as ene stier.

 

Toen ik mèèreges de deur ötging

was ´t bèùte spiegelglad

ik laag in de sneuw op mene rug,

vur dèkker èèrg in had.

 

Menen ènkel wier tweej keer zo dik

Die hèb ik daor gebrooke.

Ik kwaam in´t ziekenhèùs terèècht

meej hil m´n stèève knooke.

 

Wè k hier mar meej wil zègge is:

Ast ´n bietje teegezit.

Hèdde hêel gaaw iets gebrooke

en ist bèùte hillemòl wit.

---