CuBra

INHOUD VAN BEERS
HOME

Print Pagina


Piet van Beers presenteert 

de gedichten van Lechim

 


 

Sjel035

 

Annekes kleeke....

 

Anneke van ònze Tiestôom

ha en nuu kleeke gehad.

Daor wosse lèkker mee flanèère

hèrs èn geens, dwars dur de stad.

Ze dòcht: as ik daor meej men kleeke

strak oover den Heuvel gao

dan lôope alle knappe jònges

me vanèèges aachternao.

Ze liet der èège ok nie kiesten

toen et rèègende dèt gôot

ze zaag en kaans, die zosse vatte

want ze zeej: et is naa of nôot.

Hil der kleeke is verrèègend

ze is aaltij nog allêen

omdè meej de Pinksterdaoge

de lèntezon vur heur nie schêen

 

===LECHIM.===

 

Anneke ’s kleedje.

 

Anneke van onze oom Tiest

had een nieuwe jurk gehad.

Daar wou ze fijn mee gaan flaneren

op Zondag en dwars door de stad.

Ze dacht: Als ik met mijn nieuw kleedje

straks over De Heuvel ga

dan lopen alle knappe jongens

mij vanzelf wel achterna.

Ze liet zich zelf dan ook niet kisten

toen het op die Zondag goot.

Ze zag een kans die zij moest pakken

want het was dus: Nu of "noot".

Heel haar jurkje is verregend

Anneke is nog steeds alleen

omdat met de Pinksterdagen

de Lentezon voor haar niet scheen.

 

=============

 

Sjel036

 

Alles op zene tèèd

 

Rotjes èn jankende keukemèède

Vuurpèèle hèdde te kust èn te keur

Vur hoeveul òn zuur verdiende cènte

Gaoter deeze aawejaors-aoved wir deur?

Èn bleef et daorbij, dan wâst nòg nie zo èèrg

Meej nuuwjaor haawde daor reekening mee.

Mart knalt èn et knèttert òn alle kaante

gin meens die nog rust in zèn höshaauwe heej.

De honde die blaffe, de katte miaawe

Den beebie in zen wiegeske kwèkt

de opgeschoote pagotters geniete

terwèèl èèn der van naor ene pliesiegent ötkèkt

Mar jè, ök de pliesie is onze Lieven Heer nie

die kan ok nie tegelèèk ooveral zèèn

Amme naa allemol ons verstaand is gebrökte

Dan klappet meej aawjaor wèl drie keer zo fèèn.

 

Lechim

 

Alles op zijn tijd…

 

Rotjes en jankende keukenmeiden.

Vuurpijlen heb je te kust en te keur.

Voor hoeveel aan zuurverdiende centen

gaat er deze nieuwjaarsnacht weer deur.

En bleef het daarbij dan was ´t nog zo erg niet,

met oudjaar houd je daar dan wel rekening mee.

Maar het knalt en het knettert aan alle kanten.

Geen mens die nog rust in zijn huishouden hee(ft).

De honden die blaffen, de katten miauwen.

Het babytje in haar wiegetje "kwekt".

Die opgeschoten kwajongens genieten

terwijl een de wacht houd of de politie niet kekt.

Maar ja, ook de politie is Onze Lieve Heer niet.

Die kunnen ook overal tegelijk niet zijn.

Als we nu allemaal ons verstand eens gebruikten

dan klapte het met oudjaar wel drie keer zo fijn.

 

---------------------m--------------------