Vur den oorlog, begos de naachtmis,

aaltij s'naach's om twaalef uur.

Èn dè was vur ons as kènder

,iedere keer 'n avontuur.

Drie ketierke's van te vurre,

zaate dan al in 'n baank.

Want dan hoefde al die uure,

nie te blèève staon...Goddaank.

't Was hêel plèchtig, meej drie "Heere",

èn der wier òk veul gehoest.

Veul geschèùfel èn veul kèèrse,

tot ge wir nòr hèùs toe moest.

Ondertusse ha ons moeder,

'n knèntje op 't furnèùs gezèt.

Want van bidde krèède honger,

òk agge gezonge hèt.

Meej z'n ammol rond de tòffel,

soppe öt die zwarte pan.

Èlke vörk heurde tikke,

jè, daor kosse we van.

Ik dèènk meej Kersemis òn die jaore,

meej onze vadder èn ons moe.

Mar.... den dag daor nao dan moeste,

wir es nòr die kerk toe.