|
Piet
van Beers
Ik weet van den hoed èn de raand
Ze hoeve mèn niks te vertèlle. As ik ´s mèèrges m´n aaike gao pèlle dan lees ik de kraant impesaant. De tillegraaf, volkskraant en de koerier die lees ik van aachtere nor veure. Èn....wè daor nie instao, ( jè dè kan gebeure ) Dè haol ik dan wèl öt den Elzevier.
Ôk wè öt de brievebus valt op de mat, wort hillemol dur mèn geleeze. De reklaome die wort ôngepreeze, ´t dames, ´t vak èn ´t roddelblad. Mar....as´t aovend is, dè meude wèl weete is alles wè´k dan geleeze hèb, vergaon as ´n aaw spinnewèb èn ôk wir raddikaol vergeete.
Dörrom biste meense in de stad èn in ´t laand, lees allêen de grote koppe èn laot oe dur mèn nie foppe, want dan verleesde oe verstaand
|