De lèste praaj èn boerekôol zen van munne tèùn gehòld.

Èn vur tweej waoges vètte mist hèk sisteg piek betòld.

Tis naa te hôope, dèt 't weer, 't nie te veul gao begaoje.

Dan kan ik wir zô zuutjesaon den hòf meej om gòn spaoje.

'n Uur vurt s'aoves donker wòrt gao ik daor dan òn beginne.

't Kerwaaj is dan ok nie zo zwaor èn ik zèè op tèèd wir binne.

Nao èlke voor die ik hèb gespaojd, moet ik op m'n schuup gòn hange.

't Zwêet dè lopt meej stroltjes langs, m'n bille èn m'n wange.

Mar...èèndelek...nao 'n week òf drie leet ie daor zwart te prèèke.

''t Is 'n vergimmes schôon gezicht. "Ge moet es koome kèèke."

Nòg èfkes......èn't gezaaj vangt aon, ik bèn daorveur wèl te porre.

De wènter duurde lang genog.

't MAAG WIR LÈNTE WORRE.