"Onze Kees," zeej Door van Dam,

"Is al vèèf jaor meej pesjoen.

Èn hij heej in al die jaore thèùs

nog niks hoeve te doen."

Èr gao ginnen êenen dag vurbij

of hij zit op zunne tèùn.

Z'n hèùd is hillemòl gelooid

èn as 'n noot zô brèùn.

Ôk as 't rèègent gaot ie wèg

èn vloekt dan "soo de juu"

Waor is m'n aaw mesjèsterbroek,

waor is de pèrrepluu?

Zôo teege êene issie thèùs

dieje gròote Gaolipaop.

Èn assie dan gegeete heej,

valt ie as unnen blok in slaop.

Ik weet wèl dègge zègge zult:

"Dès zô gezèllig nie"

Mar toch, zèè'k elken dag opnuu,

wir blij as ik 'm zie.

Ons Lies die zeej: "We gòn van 't jaor,

in Frankrèèk wir kampeere.

As gullie wilt, dan kunde meej,

ge kunt bij ons lozjeere."

Dè is schôon òngebooje mèèd,

mar... ik moet irst overlègge,

hoe daor "Ons moeder" over dènkt

Allêen hè'k niks te zègge.

We hèbbe saome lang èn brêed,

dè lôope öt te spitte.

Mar zien op onzen aawen dag,

zo'n lange rèès nie zitte.

Ik laot me meej m'n zeuveteg

nie mir zô wèèd verslèèpe.

We haawe vort van "Onze rust"

dè zal se wèl begrèèpe.

't Volgend jaor, gôn we nòr Beek,

nòr Riel of Lôon op Zaand.

We gòn dan saome op de fiets,