Al zeuventig keer, mocht ik m'n verjòrdag viere.

Al zeuventig jaor wor ik gefilliciteerd.

Èn iedere keer (dè hè'k er van geleerd)

Zit 't hèùs dan vol, as unne pot mee piere.

Drie jaor hè'k nog te goed, volges de statistieke.

Drie jaor, gemiddeld, as ik 't goed begrèèp.

Ast langer duurt, wor ik dan overrèèp???

Of koom ik dan, in 'n aander sòrt rubrieke???

't Hee wèènig zin, dè'k daorover prakkezeer.

't Hee wèènig zin, want ge gòt nie vur oewe tèèd.

't Mòkt gin verschil, of ge rèèk of èèrm zèèt.

't Lee in de haand , van Onzelievenheer.

Wè mèn òngao... 'k wil nog jaorelang 't blad zien valle.

Èn zien hoe 't smèèrges licht èn saoves donker wort.

Ik wil èlk sezoen belèève, al ist kort.

't Lèève hangt nie aaf van de getalle.

 s'Naags as alle meense pitte

rèèze de bèkskes kunstgebitte

saome hil Europa rond.

Hêel divisies valse taande

gòn langs kuste èn langs straande

stèège op èn gòn wir laande

van de Krim tot òn de Sont.

De èègenèèrs, die van niks wêete

ligge mee der luije rêete

(zowèl rèèke as prolêete)

hongerig of volgefrêete

in durre toddenhôop te zwêete

tot durre wèkker smèèrges bromt:

Tèèd dègge öt oewen iepert komt.

Ik stao dan stram èn stèèf mar op.

M'n haor staò stèèl op munne kop.

In de badcèl hêel veuraon

zie ik daor m'n taande staon

èn dan dènk ik: "Wèl verdomd,

'k hèb 't ammol mar gedromd."

Ik vraog me aaf, hoe ik zô stom,

naa wir òn dieje zêever kom...