|
Piet
van Beers
JAN LÒT DE MOED NIE ZAKKE
Jan Jaanse zeej" Ik stòp er meej". "Ik vèèn der niks mir aon. Al wètter dees jaor mis kon gaon.. dè is ok misgegaon. Irst braak ik meej diejen harde wènd de rèùte van m'n kas. Pas laoter mèrkte ik dè ok m'n dak ònt lèkke was. De keele èn spinòzie waare himmol opgevreete. Èn ok de peule èn de èrte kan ik wèl vergeete. Den bloesem van munne pruimenbôom die is gelèèk bevroore. 't Was te nat..'t was te koud... 't Kan mèèn nie mir bekoore. Jan Jaanse doe wèl nèt of hij de moed heej laote zakke..... Mar....Jan die is al jaorelang òn onzen tèùn gebakke. Èn...durrom zal Jan Jaanse strak òp tèèd z'n paacht betaole. Èn 't volgend jaor, wir vollòp van zunne VOLKSTÈÙN afhaole.
|