As ik al die Wèntermonde

aachter moeders pappòt zit.

Krèèg ik onderhaand de kriebels

...want munne tèùn moet omgespit.

Op pappier hèb ik m'n höfke

zeuve keer al ingevuld.

Èn assortimènte zaoje

hèbbe dur mènne kòp gespuld.

Sprötjes schôone, Piepers jasse

dès naa nie dirèkt fèèn wèèrk.

Èn in zuurkôol öt de wèèr doen

bèn ik ok nie èèzerstèèrk.

Gao ik òp de mèrt es kèèke

dan lôop 't waoter öt munne mond.

Ik krèèg dan iedere keer opnuu wir

heimwee nòr m'n stukske grond.

Deezer daoge dan komt Hendrik

meej unne waoge aawe" mest".

Mar..ik wil oe wèl verklappe:

De WÈNTER is vur mèn...de pèst.