"Kunde gij nie blèève zitte,

lòpt nie hil de tèèd zô rond.

Haawt oe èège toch es rustig.

Ge zèèt 'n èchte wiebelkont."

Dè zee opoe Giboers vruuger

as mèn vrouw, (toen nog hêel klèèn.)

dur de kaomer "retireerde".

Gin seconde stil kos zèèn.

Toen ze bij 't Wit Perdje daanste,

en ik langs den daansvloer stond.

Docht ik, toen ik ze langs zaag draaije:

"Dès 'n èchte wiebelkont."

As die "manne" van m'n dochter

hier zèn èn der wort gekaort!!!

Ginnen êene die blèèft zitte.

Nòr wie hèbbe die den aord???

Zèède druk èn èèrg bedrèèvig,

dè is toch nie ongezond.

Lòt ze "rustig" van oe schèène:

"Dès 'n èchte wiebelkont."

Mossele...

Van Sèptèmber tot April

Dan kunde mossels eete.

Dan is de R wir in de mònd.

Dè moete nie vergeete.

Ôome Jan èn Taante Riet

die koome ieder jaor

bij ons dan op 'n mosselfist.

Die mòkt m'n vrouw dan klaor.

Ze hòlt ze ‘s woensdags op de mèrt

of bij den Albèrt Hèèn.

mee peeje, praai en peterselie

stokbrôod, bier èn wèèn.

De sauskes die op toffel stòn,

zèn mistal van Calvee.

As toetje eete we nog èès.

Jè, dès 'n hêel dinee.

A'k snaags te liste, nao dieje wèèn

dan ingeslaope bèn.

Dan drôom ik, dè die bisjes in,

mennen bèùk òn 't schòtse zèn.