"Nie sjouwe" zee Fraans Ooverdèèk...

"Ik doeget op m'n gemak."

Èn ie staak zen haande nòg unne keer

wè dieper in zunne zak.

"Ik hèb 't vurrig jaor gezien,

toen kwaam ik van den èkker.

M'n vrouw zee: 'Fraans, wè ziede wit,

vuulde oe soms nie lèkker?'"

Diejen dag ha'k uure òn 'n stuk

't onkrèùd ligge wieje.

Nie stòndebêens... zo as gewôon,

mar op m'n blôote knieje.

Den dòkter kwaam er òn te paas.

Die zee: "Dè duurt wèl weeke."

Ik ha 'n flinke kaaw gevat,

dè hattie zôo bekeeke.

Ik moes èlken dag drie aajer eete

mee unne scheut kejak.

Èn nao 'n week toen hak 'n bakkes

as unnen èèrpelzak…

Ik kan dörrom... sins dieje tèèd

de aajer nie mir zien.

Mee de kejak, ist aanders mee...

Die lus ik er wèl tien.

AAJER ÒF JONG

In de Lònse Moer daor wonde

onzen Ôome Adriaon.

Hij ha zeuve zwarte kiepe

èn unne grôoten zwarten haon.

Bij de keuring van z’n hènne

Hòlde-n-ie zilver òf wèl goud.

Dörrom had ie vur z'n bisjes thèùs

'n hêel schôon kòt gebouwd.

Op unne wèèrme zondagmiddag

kwaam daor unnen heer vurbij.

Èn… die zaag die zwarte kiepe,

scharrelend om de boerderij.

Diejen heer ha zèlf ok hènne èn

hij wonde in de stad.

Dörrom vroeg ie òn den Ôome

of ie aajer oover had.

"Ik hèb wèl aajer" zeej den Òome,

"Mar... ik verkôop ze zondags nie,

mèèrge kunde aajer haole

smiddags om 'n uur òf drie.

Vier èn twinteg aajer wiere

in 'n grôote pan gedaon.

Èn die hèbbe… tòt ze kokten

èfkes op 't vuur gestaon.

Diejen heer mee broedse hènne

èrges midde in de stad

vond 't vrèmd… dettie nao weeke

nog mar steeds gin kèùkes had.

Ik vroeg kwaansèùs es òn den Òome:

"Vènde dè naa nie gemèèn???"

"Neeje" zeet ie, "Stadse meense

dènke dèsse slimmer zèèn."