|
Piet
van Beers
In èn èùt Zònnen dag of vier flink limmeneere haawde op mènne lèèftèèd nie mir vol. Diejen draank èn rôoklucht IN oe kleere èn èlken dag wir ÔT oewen bol.
We hèbbe der lang nòr ötgekeeke mar toch zèè´k blij dèt is gedaon. ´t Duurt naa wir êen en vèftig weeke dan trèk ik mènne kiel pas aon.
Wie er ´t mist meej heej geleeje dè is die leege portemeneej. Die is zôo dun en platgetreeje. Daor krèède meejelije meej.
We hèbbe aaltij wè te maawe mar koome èègeluk niks te kort. Eèn ding moete es goed onthaawe. Dè is: Dè ´t aaltij mèèrege wordt.
|
|||||||||