Verhalen in het Brabants

Van merge ha ik ne ongetiikende vur van Grinsven. Da was na nog nojt gebeurd. Van de Lourdesbedevaart ut den Haag! Ik was al bang datter iemand ziek zow zejn. Piet en Sjoke van Grinsven, of Piet van den stoelenmatter, zow as ie mistal wier genoemd, omda z'ne vaoder mee stoelenmatten de kost ha proberen te verdienen, waren hil, hil klejne boerkes gewist. Zow van veul jong en iin gejt. Nege kender. Aacht meskes en iine jonge. Van die meskes hebben 'r twee moete trouwe. En dieje zoon wow nie deuge. Vural nie toen ie ut dienst kwaam. Nie werken, veul zat en ruzie maoken. Ne keer heet ie iemand mee 'n mis gestoken. 't Ha hullie ok nojt 's mee gezeten. Ik weet nog desse mee hiil hard werke en hiil zujnig zèn 't zow ver gebrocht han, desse 'n koeike op stal han stoan. En toen ik 'r ne keer kwaam mee 't blaoike Boer en Tuinder, vertelde Sjoke me dat 'r 'n kalf in zaat. En da de koei over virtien daogen zow moeten kalven. 'As 't 'n stierkalf is zejn we al tevreeje.' z'i ze. Da kunnen we vurkojpen. Mar as 't 'n koeikalf zow zejn, dan komen we 'r eindeluk 's boven op.'

Toen ik 'n mond laoter wir mee 't blaoike kwaam vroeg ik wa vur 'n kalf 't was geworre. Sjoke begos ocheerm te schreuwen. Ze han niks mir. Ze hadde 't kalf er in stukken af moeten haolen. 't Was nog 'n koeikalf gewist ojk. 't Koeike was 'r in gebleven. Sommige meessen is nojt iets gegund. Mar naa waren ze blij. Den brief was goei nujws. Sjoke daanste host dur dun herd. 'Ik maag mee, ik maag mee.' riep ze mar. 'Ik maag mee. ' En ze begos te raotele.

'Un Mond of wa geleeje was 'r ‘ne paoter onder 't lof komen vertellen over de bedevaart nor Lourdus. Hij had'r zow schojn over gesproken. Al die zieken. Datter soms bij de zegen mee 't Aller-heilig-ste ‘ne lamme zomar ineens ut z'n woagentje sprong en begos te roepen: 'Ik ben genezen. Ik ben genezen.' En dan van die lichtpresessie. Da is saovens. Dan moet iederiin die mee doe, 'n keers of 'n lichje draogen. En dan zingen ze 't lied van Lourdus. Dè kon dieje paoter toch zow schojn vertellen.

'Dan klinkt dat lied in duizenden talen, die dan alle tezamen komen in een lofzang tot Maria: Avee, avee, Maria.'

Dan dee dieje paoter zow mee z'n haanden.' En Sjoke di net of ze 'ne troep kiepen bij elkaar wow jaogen. 'As 'r liefhebbers waren om mee te gaon, dan moessen die de volgende dag op de pasterie komen. Ik ha wel zin, en ik ging de volgende meergen nor de pasterie. Mar toen ik heurde wa da ging koste, v'rschrok ik toch wel. Ik zi tegen de paoter da ik 't nie kon betaolen.

'Daar is wel een mouw aan te passen moederke.' zittie. 'Er zijn altijd wel rijke weldoeners te vinden die voor zo'n godsvruchtig vrouwke willen betalen. Maar de reis met de trein duurt een dag en een nacht, kun je zolang wel zitten?'

Ik zi da ik da ok nie kon. 'Dan zullen we zorgen, moedertje dat je in een rodekruistrein komt.' zittie. 'Dan kom je op een bed voor een raam te liggen, Je krijgt je eten en je drinken door verpleegsters op je bedje gebracht. En terwijl je de landschappen aan je voorbij ziet glijden reis je als een prinses naar Lourdes.'

Hij kon 't allemaol toch zow schojn zeggen. Ze ging vur 't Mariiabildje op 't kasje staon. 'Och lieve vrouwke, da ik toch mee maag maoken, da ik jou bij oew thujs op maag komen zuken. En rèjzen as 'n prinses. Dank oe wel, dank oe wel.'

Ze wies van gin ophouwe. 'We zen mee z'n zissen hier ut 't durp. En we krejgen zangles van de kapeloan, want we moeten al die lourdusliekes toch mee kunnen zingen. Da van avee Maria ken ik al hillemoal van bujten. Zal ik 't 's zingen? 't Goa in langzame presessiemars zi de kapeloan. Zow van iiiin . twee, iiin . twee. Ge moet op twee begienen. Luster mar. 'En ze begos zuutjes te telle: 'Iiin . twee . iiin . twee. iiin . toen stampte ze mee d're rechter voet op de grond, begos te masjeren, tegeleijk zong ze hiil hard mee d'r scheerpe ouwvrouwestem:

'Ut loert op de bergen. Ut scheen in een grot.'