I

In halfslaap aangeraakt door haarzuiver ontroeren.

Door weten, als het gaat, komt het misschien

niet meer terug, en dat het gaat, langs glans

van beukeblad, de bijtranden van de gevlogen kever.

Het voelt als iets wat vlucht wanneer het voelt

de wens te worden aangeraakt, dooft uit:

een huivering van veren en een hap naar lucht,

als de dood van een mus

onder een dakpan in het duister.

II

Doorzuchte stilte, mis door mos gecelebreerd.

Meelbestofte, rode godslampglans van runderen.

Dof stoten. Web met vliegen geborduurd.

Haar hoofd, ombonden met een doek, drukt zacht

een koeieflank. Haar handen knijpen tepels, -

witte stralen boren zich in haar schuimende schoot.

Buiten flikkert kleine bliksem: flitsen van

een slagersmes dat bloed deed vloeien,

uit geschoren schaamte ingewanden storten liet.

In later nacht steeg na het varken ook

de maagd gekruisigd hemelwaarts.

Betastend, strelend wie zich aan haar openbaart,

laat zij hem binnendringen, wordt er in haar omgeroerd.

Ze buigt haar hoofd, een rijpe halm,

en siddert als een klaproos in een koeiemuil.