De roman Het einde van de eeuwigheid is een vervolg op De kleine jongen en de rivier. In De kleine jongen en de rivier worden de kinderjaren van Henri Pafort beschreven en het boek eindigt met Henri's berusting in het feit dat hij voorbestemd is naar het seminarie te gaan. In Het einde van de eeuwigheid treffen we hem op het seminarie aan. In het eerste deel van de roman zien we hoe de dertienjarige jongen als zovelen van zijn lotgenoten nauwelijks kan wennen aan die volstrekt andere wereld waarin hij is terechtgekomen. Hij wordt door heimwee belaagd. In de volgende twee delen van het boek worden de crisis en omwenteling beschreven die de katholieke kerk midden jaren zestig doormaakte en die leidden tot de afschaffing en verdwijning van tradities en instituties. Een van die instituties was het kleinseminarie, de eerste fase van de traditionele priesteropleiding. Het einde van de eeuwigheid beschrijft de sfeer die heerste binnen het seminarie van de jaren zestig en aan de hand van veranderende levens en ideeën wordt de crisis die de kerk meemaakte, vanbinnenuit in beeld gebracht.

Het is opmerkelijk dat de veranderingen van de zestiger jaren en de crisis op wereldschaal die de katholieke kerk doormaakte, niet eerder onderwerp van een roman waren. Niet alleen was er sprake van een aardverschuiving die gevolgen had voor het hele katholieke volksdeel van Nederland, de veranderingen grepen ook diep in in de persoonlijke levens van individuen.

Een groot aantal mensen zal zich aangesproken voelen door de thema's die in deze roman hun uitwerking vinden, onder hen natuurlijk allereerst de seminaristen van vroeger, maar ook vele anderen. Een aanzienlijk deel van de intellectuele bovenlaag van Nederland, zeker geldt dat voor Nederland beneden de Grote Rivieren, ontving zijn middelbare-schoolopleiding immers op een seminarie of op een door geestelijken gestichte en geleide school. - Voor België geldt dat in nog sterkere mate. - De geschiedenis die in Het einde van de eeuwigheid verbeeld wordt, is voor hen daarom niet geschiedenis in algemene zin, maar hun eigen verhaal en voortlevende werkelijkheid. Maar ook anderen hebben met dit boek een belangrijk getuigenis in handen, zoals lezers die katholiek of van oorsprong katholiek zijn en graag willen weten wat er zich in de roerige en historische jaren zestig achter de coulissen afspeelde. En lezers die geïnteresseerd zijn in hun eigen cultuurhistorie, lezers ook die van boeken houden waarin belangrijke cultuurhistorische gebeurtenissen op een literaire manier hun neerslag vonden.

Het einde van de eeuwigheid is een nieuwe stap in een verder af te leggen weg. Het maakt deel uit van een romancyclus die de titel Het Wolfsbit draagt. Boek 3 is in voorbereiding.