Ik
citeer uit een brief die
ik nooit verstuurde. `Gisteren heb ik de Monte Sparavero beklommen
(1516 m). Op een hoogte van plusminus 1300 meter werd de weg
onberijdbaar. Er groeide alleen nog gras en langs de berm graasden
loslopende koeien. Op die koeien graasden weer kudden vliegen.' De
brief is gedateerd 2-9-'82. Plaats: Lazise, Italië.
Ik heb in de loop
van jaren diverse sporten beoefend. Op het seminarie voetballen,
tafeltennis, turnen en atletiek. Lange-afstandlopen was mijn
favoriete discipline. Ik werd ooit schoolkampioen.
Van de teamsporten
was voetbal de uitverkoren sport. Later, als student, veroverde ik
een plaats in Merlijn, de Tilburgse Studenten Voetbal Vereniging.
Vanwege een 'rotte knie' moest ik het voetballen opgeven en
schakelde ik over op wielrennen. Ik gaf me er met graagte aan
over. Met vrienden fietste ik in Spanje, Frankrijk en Nederland.
In 1982, het jaar
waaruit de foto stamt, werkte ik aan een roman met liefhebbers van
de wielersport en amateurrenners in de hoofdrollen. Zelf hield ik
ervan in mijn eentje de strijd aan te gaan met geduchte bergen, op
de fiets. Dat was voor mij ook een vorm van research: ik wilde
weten welke gevoelens mijn romanpersonages ondergingen. Ik bleef
gedurende vijftien jaar aan de roman en een wielernovelle
schrijven en schaven. Eens zullen ze verschijnen. Voorpublicaties
stonden in het Nieuw Vlaams Tijdschrift en SIC.
De foto (foto's)
tonen me niet bij de beklimming van de Monte Sparavero. Bij mijn
verblijf in 1982 in de Alpen besloot ik op een middag naar de
Monte Colombine te klimmen. Ik volg een dagboeknotitie. 'Gisteren
via Salò, Gavardo, Odolo, Barghe en Vestone naar het Lago d'Idro
gefietst. In Lavenome heb ik A. gebeld dat ik naar het Lago di
Malga Boazza (1944 m.) zou klimmen. Onderweg besloot ik via de
Passo di Maniva naar de Monte Colombine (2215 m.) te klimmen.
Halverwege, waar de bergen kaal werden, moest ik opgeven. Ik was
niet in vorm en het was te steil. Twee keer probeerde ik het na
een paar minuten pauzeren nog eens. Het ging niet.'
Ik had mijn
tegenstander gevonden, om zo te zeggen. Een jaar later reisde ik
opnieuw naar de Italiaanse Alpen, speciaal om de Monte Colombine
te verslaan. Een auto begeleidde me en natuurlijk begon ik fris
aan de strijd. Ik gaf de Colombine zo weinig mogelijk kans. |