HOME

OVERZICHT AUTEURS

ALLE TEKSTEN

INTERVIEWS

BRAABANS

Jasper Mikkers / Tymen Trolsky
Herinneringen

Biografie Publicaties Interview Links

Ik citeer uit een brief die ik nooit verstuurde. `Gisteren heb ik de Monte Sparavero beklommen (1516 m). Op een hoogte van plusminus 1300 meter werd de weg onberijdbaar. Er groeide alleen nog gras en langs de berm graasden loslopende koeien. Op die koeien graasden weer kudden vliegen.' De brief is gedateerd 2-9-'82. Plaats: Lazise, Italië.

Ik heb in de loop van jaren diverse sporten beoefend. Op het seminarie voetballen, tafeltennis, turnen en atletiek. Lange-afstandlopen was mijn favoriete discipline. Ik werd ooit schoolkampioen.

Van de teamsporten was voetbal de uitverkoren sport. Later, als student, veroverde ik een plaats in Merlijn, de Tilburgse Studenten Voetbal Vereniging. Vanwege een 'rotte knie' moest ik het voetballen opgeven en schakelde ik over op wielrennen. Ik gaf me er met graagte aan over. Met vrienden fietste ik in Spanje, Frankrijk en Nederland.

In 1982, het jaar waaruit de foto stamt, werkte ik aan een roman met liefhebbers van de wielersport en amateurrenners in de hoofdrollen. Zelf hield ik ervan in mijn eentje de strijd aan te gaan met geduchte bergen, op de fiets. Dat was voor mij ook een vorm van research: ik wilde weten welke gevoelens mijn romanpersonages ondergingen. Ik bleef gedurende vijftien jaar aan de roman en een wielernovelle schrijven en schaven. Eens zullen ze verschijnen. Voorpublicaties stonden in het Nieuw Vlaams Tijdschrift en SIC.

De foto (foto's) tonen me niet bij de beklimming van de Monte Sparavero. Bij mijn verblijf in 1982 in de Alpen besloot ik op een middag naar de Monte Colombine te klimmen. Ik volg een dagboeknotitie. 'Gisteren via Salò, Gavardo, Odolo, Barghe en Vestone naar het Lago d'Idro gefietst. In Lavenome heb ik A. gebeld dat ik naar het Lago di Malga Boazza (1944 m.) zou klimmen. Onderweg besloot ik via de Passo di Maniva naar de Monte Colombine (2215 m.) te klimmen. Halverwege, waar de bergen kaal werden, moest ik opgeven. Ik was niet in vorm en het was te steil. Twee keer probeerde ik het na een paar minuten pauzeren nog eens. Het ging niet.'

Ik had mijn tegenstander gevonden, om zo te zeggen. Een jaar later reisde ik opnieuw naar de Italiaanse Alpen, speciaal om de Monte Colombine te verslaan. Een auto begeleidde me en natuurlijk begon ik fris aan de strijd. Ik gaf de Colombine zo weinig mogelijk kans.