Het nieuwe roodborstje kleppert voortdurend met haar snaveltje als ik haar eten aanbied.
Zou het angst zijn of nervositeit, zoals mensen soms wel kunnen klappertanden van de spanning?
Is het een vorm van verdedigend dreigen? Het intrigeert me.
Dit jonge vrouwtje is totaal anders geaard dan haar partner.
Ze is lief en ontwapenend.
Supergevoelig, bescheiden en niet zo sterk de aandacht opeisend als het mannetje.
Het is helemaal zichtbaar in haar tere, bijna doorschijnende lichaamsbouw en in wat ze uitstraalt, subtiele vrouwelijke kracht zonder enig spektakel.
Dit roodborstje heeft een fijnbesnaard karakter.
Zo voorzichtig en behoedzaam, misschien ook wat bang en daar komt zo te zien verder geen verandering meer in.
Dit is het maximaal bereikbare. Ik kan haar voedsel aanbieden, daar is alles mee gezegd.
Na enige twijfeling pikt ze het uit mijn hand, doet dan snel enige stapjes terug en komt weer opnieuw naar voren, alles met beleid en toch wel enige schroom.
Maar ik mag haar, zij is mijn favoriete roodborstje, gewoon om hoe zij is.

Piet Schellekens

Klik hier om het volgende deel van 'Het roodborstje' te lezen.