Hoofdstuk 9.  Een voettocht als organische mest.

Soms denkt een vader dat het tijd wordt om eens met zijn zoon op reis te gaan, dat zoiets goed voor hem is, dat hij er iets van leert en er een bepaalde impasse doorbroken kan worden, etc.
Achteraf kan dan blijken dat dit evengoed andersom geldt.
Dat de zoon evenzeer nodig is om de vader bepaalde ervaringen te laten beleven.
Zo blijft de cirkel rond, zijn vader en zoon elkanders leraar en leerling, zoals iedere ontmoeting met de ander dat ook is.
Deze reis met al wat er plaatsvindt heeft ook een symbolische betekenis. Méér dan het aantal kilometers is het van belang om de taal te verstaan van het onbewuste en het bovenbewuste.
Wat hebben de verschillende gebeurtenissen en omstandigheden die ik voortdurend zelf creëer vanuit mijn middelpunt, mij wezenlijk te vertellen.
Deze reis is een proces, een organisch middel tot groei en bewustwording, zo kijk ik er tenminste naar. Het leven van alledag is dat net zo goed, maar soms is het juist verhelderend om even uit die alledaagse sleur te breken.

Door naar hoofdstuk 10