"Wanneer zien we elkaar weer? Bij de Heer!"
Aan mijn vroegere vrienden

Jullie hadden beiden gedacht dat het lot jullie nooit meer het voorrecht en de genade van de liefde zou gunnen. Toch brak de lente aan van jullie verliefdheid en de kortstondige zomer van jullie late liefde, die gevolgd werd door de bittere winter van jullie dood.
Jullie vierden jullie geluk in iedere vorm die jullie konden bedenken; jullie geluk dat zich uitvouwde als een bont beschilderde waaier in de handen van een oosterse schone...
Jullie reis naar Israël waarbij jullie de gedenkplaatsen uit de geschriften aandeden, vormde het hoogtepunt van jullie godsdienstwaanzin, waarvan ook het bordje op jouw bureau met de tekst "Jezus is mijn Heer" getuigde.
De gouden koepel van Jeruzalems heiligdom symboliseerde voor jullie de leer die jullie leidraad werd. Gregoriaanse gezangen, vol mystiek en wijding begeleidden jullie huwelijksleven.
Altijd zal ik me jouw enthousiaste en uitbundige afscheidswoorden blijven herinneren: "Wanneer zien we elkaar weer? Bij de Heer!"
Telkens als ik langs het kerkhof aan de Bredaseweg kom, dat geflankeerd wordt door witte, stenen heiligenbeelden met elegante gewaden, gedrapeerd rond hun gestalte en met allerlei attributen en parafernalia, bedenk ik: "Daar ben je nu, daar ergens moet ook jouw graf zijn te midden van cipressen, linden en beuken en ouderwetse gevleugelde engelen."
Je kunt nu nooit meer de kleine cijfertjes razendsnel neerkrabbelen op de langgerekte staten van baten en lasten en op de resultatenrekeningen.... Jouw afscheidswoorden blijf ik in gedachten houden......