Bij de fitness

Het was een rijkelijk eufemistische tekst die stond gedrukt op de grijze, fleece trainingsbroek die ik bij "Zeeman" voor 6 Euro 75 had aangeschaft: "Athletic" en deze kon beslist niet van toepassing zijn op de activiteiten die ik van plan was uit te gaan voeren.
In het fitnesscentrum was een klein "zoldertje" waar de fitnessapparaten stonden opgesteld; enkele fietsen, enkele loopbanden, een roei-apparaat en nog zo het een en ander. Ze werden beurtelings "bestegen" door de dames en heren senioren die ook vaak een praatje met elkaar maakten en de drie heren, gezworen kameraden, hadden doorgaans veel lol met elkaar; waarom bleef mij onduidelijk.
Ze negeerden mij. Ze keken me met de nek nog niet aan. Ik werd niet toegelaten tot hun "incrowd" tot hun vriendschappelijke praatjes, tot hun gedeelde saamhorigheid en gelach. Blijkbaar hadden ze zich vóór mijn toetreding tot hun groep al hecht samengesmeed en duldden zij geen indringers in hun bolwerk van esoterische dan wel platvloerse humor, van een enkele, ronduit racistische uitlating, ingegeven door hun gebrekkige, a-religieuze opvoeding en door het onderwijs dat ze genoten hadden, over "spleetogen" en discriminerende en duidelijk jaloerse uitingen over "uitkeringstrekkers, moslims en "immigranten", waarvan ik ongewild getuige moest zijn.
Voor hun gezamenlijke etentje dat zij gezellig zaten te bekokstoven in mijn bijzijn werd ik niet uitgenodigd.
Niettemin was het leuk op welhaast kinderlijke wijze te "spelen" met de gele ballen en de hoepels, een haast vergeten spel uit mijn verre, voorbije jeugd en ik waande mij op een snel voortstromende rivier in het roei-apparaat en dan vergat ik uitstoting en discriminatie en droomde weg in een ideale wereld......