MODESHOW IN "DE
ADELAARSHORST"
DE CATWALK WAS ER NIETS BIJ.....
Altijd heb ik graag door de
straten van mijn geboortestad gewandeld.
Op de
tweeëntwintigste september j.l. was ik op
weg om via de Beneluxlaan
het grote Zorgcentrum te bereiken dat bij
aankomst hoog voor me oprees met
haar sequenties van eendere ramen,
waarachter de appartementen van de
bejaarden schuilgaan en dat op haar gevel
trots de naam "De Adelaarshorst"
draagt.
Hoewel de zon nog warm was kondigde een
nieuw seizoen zich aan; alle reden
voor een modeshow, die hier gehouden zou
worden.
Verschillende dames en heren hadden zich al
verzameld in de zaal en keken
kennelijk verwachtingsvol uit naar het
evenement.
Al was het niet om een aankoop te doen, het
beloofde toch een mooie show te
worden die het bekijken waard zou zijn en
die toch enige afleiding zou
bieden te midden van de wellicht saaie dagen
of als men tobde met
gezondheidsklachten.
Drie paspoppen, die in de verte waren
opgesteld toonden als "voorproefje"
alvast enige kledingstukken: een jurk, een
bloes en een pantalon in gedempte
herfsttinten, heel draagbaar voor het
aanstaande seizoen.
Precies om half drie kondigde de "Lady
Speaker" van deze dag, een mevrouw
voor wie de jaren ook gingen tellen, maar
die dit nog aardig geflatteerd en
gemaskeerd had, aan, dat het spektakel kon
beginnen. Zij had het over "leuke
modeflitsen" waarvan men zou kunnen genieten
en zou het woord "dames"
waarmee zij het publiek vererend aansprak om
de drie woorden gebruiken
("Wat denkt u van deze stof, dames:"/"Dit is
iets voor de dames met een
grotere maat")
Na afloop zou men kunnen snuffelen in de
rekken, zo beloofde zij, waar
allerlei leuke koopjes te vinden zouden
zijn.
En daar verschenen de mannequins, eveneens
55+-dames, genaamd Billy, Trudy
en Anne en zij werden met een applaus
begroet en na iedere presentatie zou
men eveneens enthousiast in de handen
klappen.
Vol belangstelling sloeg het publiek,
bestaande uit vele dames en een enkele
heer de show van de drie mannequins gade,
die elegant, zelfverzekerd en
vriendelijk, maar professioneel voor hun
ogen paradeerden, gekleed in chique
pantalons, t-shirts, vestjasjes, rokken en
zelfs in een grijze, wollige
cape; het geheel uiteenlopend van sportief
tot klassiek en in de nieuwe
modekleur turquoise, smaakvol gecombineerd
met bruin, groen, zwart of grijs.
Ook de kleur paars doet het goed, vooral ook
omdat ze het gezicht zo
flatteert.
Een zwaar gehandicapte mevrouw, in een
rolstoel en met een
"zuurstofslangetje" om het hoofd met de
grijze, warrige haardos betast op
uitnodiging van een mannequin keurend en
prijzend de stof van een lang,
wollig vest en ergens hoor ik iemand zeggen:
"Dat zijn de kleuren die ik
zoek" en iemand anders merkt op "Dè vèn ik
schóón"
De prijzen van de kledingstukken van de
herfst- en wintercollectie variëren,
maar zijn zeker betaalbaar.
Tenslotte gingen vele dames snuffelen in de
kledingrekken om iets van hun
gading uit te zoeken.
De show was buiten verwachting geslaagd.
|