In de ontwakende tuin speelden de zusjes, gekleed in ritselende jurken met strikken en kant, als een nieuw, helder en sereen licht de wereld overspoelde en overstroomde en de botergele en citroengele narcissen liefkoosde. Het was Paasmorgen. De avond tevoren had de moeder de schoenen van de meisjes wit gelakt met "Tana" en hun eveneens witte kousjes completeerden hun outfit.
's-Morgens was er krentenbrood bij het ontbijt en ham en eieren en op de radio weerklonk het programma "Weer of geen weer" van Bert Garthoff. Als je geluk had, had moeder gebakken uit het bakboek van Dr. Oetker, waarin je op de afgesleten bladzijden nog net een afbeelding kon zien van de "Frankfurter Krans", die een aura van bijzondere feestelijkheid bezat.
De min of meer Romaanse, monumentale architectuur van de parochiekerk stond geheel in tegenstelling tot het bloederig en gruwelijk Lijdensdrama dat op Goede Vrijdag plaatsvervangend volvoerd was volgens de enig juiste Rooms-Katholieke traditie.
Op school hadden de zusjes met gele en paarse kleurpotloden de afbeeldingen ingekleurd naast de voor hen onbegrijpelijke teksten over Lijden, Dood en Wederopstanding.
De geur van de poetsmiddelen "Brasso" en "Silvo" die in kleine bontbeschilderde busjes zaten en waarmee het zilver- en koperwerk voor Pasen gepoetst werd, begeleidde deze Paastijd en kon hen in later jaren razendsnel terugbrengen naar een van deze momenten.
Op de middag van zo'n Paaszondag volgde dan de wandeling over de met heidestruiken en bosschages overwoekerde Beekse Heide, waarbij het wilde, onstuimige broertje ver voorop liep, als wees het hun de weg, zoals een de Ster van Bethlehem aan de herders.