| INHOUD BROECKX |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| BRABANTS |
| AUDIO |
| SPECIAAL |
| KUNST |
 Print deze Pagina |
|
Voor de laatste keer met de
BoodSchappenPlusBus op stap een bleke zonneschijf zich af en toe vertoonde tussen grijze, aan de hemel voortdrijvende wolkenflarden, is de BoodSchappenPlusBus opnieuw gearriveerd in de Nassaustraat met als inzittenden vier grijsharige dames. Mijn kennelijk eveneens drastisch verouderde uiterlijk schijnt mij een vrijbrief te verschaffen om van de genoemde voorziening gebruik te maken. Eenmaal aangekomen in Restaurant "De Moerse Hoeve" blijkt een tafel in een uithoek daarvan gereserveerd te zijn voor ons diner. Rechtopstaande, keurige servetten flankeren de borden en "verwelkomen" ons al. Aan het belendende grote raam vertoont zich een hemel die langzamerhand diepere, blauwe tinten aanneemt en waartegen zich zwarte boomstammen aftekenen met hoog tussen hun takken de nesten van de vele kraaien die krijsend rondzwermen om af en toe neer te strijken; een onheilspellend panorama. Ik zit erbij als een pias, als een "displaced person" terwijl de dames van mijn gezelschap mij aangapen als was ik een zelden vertoonde rariteit of curiositeit en een van hen vraagt mij, diepgaand verontrust, "Of ik wel een echte Tilburgse ben". Al val ik uit de toon, ik moet dit bevestigen. De verschillende ziekten waaraan men ten prooi is gevallen in heden en verleden, de Kinderen en Kleinkinderen en de culinaire finesses van de achtereenvolgens opgediende gerechten vormen weer de hoofdonderwerpen van gesprek, maar ook babbelen de nu bejaarde kantoormeisjes van weleer, nu gekleed in smaakvolle, dure ensembles, over die legendarische jaren van hun jeugd, kort na de grote oorlog, toen zij zich overgaven aan danspartijen en amoureuze verwikkelingen en in de avonduren uitzwermden over de pleinen van de stad om ergens in die contreien hun toekomstige echtgenoten te ontmoeten. Het armzalige, miezerige stukje kipfilet op mijn bord, omgeven door een gebakken omhulsel, gelardeerd met wat frites, waarover zonodig de loftrompet gestoken moet worden, doet een enorme, onverdraaglijke en onverwacht grote aanslag op mijn door de tegenwoordige regering toch al leeggeplunderde portemonnee. De nacht daarop kan ik gelukkig vluchten in een droom, waarin de gestalten van mijn zozeer betreurde vader en moeder opduiken, die mij terzijde staan Het is de laatste keer geweest dat ik met de BoodSchappenPlusBus uit ben geweest...... |