Een mislukte sollicitatie (vervolg);
Afgekeurd, zelfs voor het kippenhok

Na een "carrière" in bedrijfsleven en overige sectoren van de maatschappij,
die men met recht desastreus of rampzalig in plaats van fortuinlijk of
voorspoedig kan noemen, had ik mij aangemeld voor het schoonmaken van een
kippenhok.
Via een ruilhandelssysteem, speciaal ontworpen voor armoedzaaiers en
paria's, kon ik op deze manier wellicht wat "alternatief geld" verdienen dat
ik weer in zou kunnen zetten om van anderen diensten te betrekken.
Terwijl de heftig kakelende, roodbruine hoenderen, die hopelijk geen variant
van een besmettelijk virus onder de leden hadden, tijdelijk verbleven op de
tweede verdieping van hun donkergroen geverfde behuizing, wrong ik mij op de
"begane grond" in alle hoeken en bochten om met een spatel hun rijkelijk
aanwezige en vastgekoekte mest los te krabben en vervolgens in een emmer te
deponeren. Deze werkzaamheden namen geruime tijd in beslag. Daarna was het
zaak, zo begreep ik, de boel flink uit te soppen. Ik voorvoelde al welke rekening mijn spieren me de volgende dag zouden presenteren.
Na enkele uren, toen de klus geklaard was, was het mijn grootmoedige en
ruimhartige aanbod nogmaals de verrichte werkzaamheden uit te voeren,
wanneer dat ook maar nodig mocht zijn. Hoe ik echter mevrouw mijn
"werkgeefster" tegen me in het harnas gejaagd had, bleef mij onduidelijk;
men schijnt zich niet bewust te zijn van de vaak minieme onaangename
signalen die men uitzendt en die kwaad bloed kunnen zetten, hoe goed men
alles ook bedoelt. Haar "uitstraling" was echter ook bepaald nors te noemen.
Zo deed mijn "werkgeefster" niet onder voor de eerste de beste "Captain of
Industry" en bleek zij kieskeurig te zijn op het belachelijke af; blijkbaar
hield zij nog een keur van andere kandidaten voor het schoonmaakwerk in
reserve, die zij naar eigen believen op kon trommelen voor de niettemin niet
zo plezierige klus, waarvoor ik nu kennelijk naast mijn overige mislukkingen
een brevet van onvermogen had ontvangen. Kennelijk waren tal van academische
diploma's, die ik overigens wel tot mijn beschikking had, vereist voor deze
"honden- dan wel "kippen"baan. Het doosje eieren dat mij, wellicht uit
overmaat van dank nog werd aangeboden, weigerde ik tenslotte maar.