Zevenentwintig jaar na dato.....

De zware toegangsdeur van het nieuwe Wijkcentrum was gesierd door een
"erehaag" van kleurige ballonnen.
Vandaag zou het officieel geopend worden.
Gaandeweg kwamen er meer bezoekers binnen in de "Ontmoetingsruimte", die
gesierd en verlicht werd door heldere bolronde lampen, die neerhingen aan
lange draden vanaf het hoge plafond; de mannen keurig in kostuum; de meisjes
en vrouwen, die hun natuurlijke schoonheid hadden geaccentueerd om haar zo
voordelig mogelijk te doen uitkomen, gekleed in jurken, pakjes en vesten, en
zo mooi mogelijk opgedoft.
Plotseling zag ik Hem. We wisselden stilzwijgend blikken uit: blikken van
herkenning, alsof onze lotgevallen ons niet hadden voortgesleept in de
tussentijd, gedurende de lange jaren waarin we elkaar niet gezien hadden.
Eens had ik hem zeer vereerd, maar hij had niet aan lelijkheid ingeboet:
zijn grijze haar lag in een krans rond de kale schedel; de dikke lippen
bewogen geluidloos op het gesprek dat hij voerde met een mij onbekende.
Hij was longarts geweest en destijds was een doktersromannetje tot leven
gekomen te midden van de steriele ziekenhuisomgeving waarin ik als patiënte
was opgenomen: ik was tegelijkertijd verliefd geweest op iedere witgejaste
gestalte die daar toch slechts zijn beroep uitoefende, maar met schijnbaar
welwillende zorg aan mijn bed was verschenen.
Een ouderwetse, romantische scène, als geknipt uit een meisjesboek had zich
afgespeeld toen de longarts aan mijn bed zijn hand vaderlijk en beschermend
om mijn fragiele schouder, gehuld in de nachtjapon, had gelegd.
De dagen en de nachten zijn sindsdien op elkaar gevolgd in statige
regelmaat. De tijd heeft zich voortgesleept als een rivier die onze
lotgevallen gedragen heeft als deinende, fragiele scheepjes op haar stroom.
De longarts sjouwt niet meer iedere dag, gekleed in witte jas, heen en weer
van spreekkamer naar archief; hij zal zijn patiënten niet meer verzoeken de
kleedkamertjes in en uit te gaan voor het onderzoek met stethoscoop en
röntgenapparatuur; ik ben zijn patiënte niet meer en we zullen elkaar
waarschijnlijk nooit meer zien.....