Een vluchtige ontmoeting bij de bushalte

We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Dwars en frontaal over zijn borst was
op zijn grijze T-shirt met capuchon de tekst "New York" geborduurd:
aanleiding voor mij te vragen of hij de "Big Apple" al eens bezocht had:
hierop volgde een ontkennend antwoord en hij maakte het bekende gebaar met
duim en wijsvinger dat duidt op geldnood.
We kwamen te praten over geldzaken en duidelijk was dat hij me wel een
extreem psychiatrisch probleemgeval achtte na mijn bekentenis dat mijn
geldgebrek me bij tijd en wijle veel zenuwen bezorgde en dat ik ter
ontspanning ging zwemmen.

Al eerder was het me opgevallen (en zoiets kan je niet ontgaan) dat meerdere
mannen, na een eerste, vluchtig-inspecterende, vooralsnog geïnteresseerde,
blik in mijn richting, snel de ogen afwendden, na kennelijk geconstateerd te
hebben dat hun belangstelling een oudere vrouw(!) betrof en zó iemand komt
vanzelfsprekend niet meer in aanmerking voor de weldaden dan wel de gruwelen
van de sexuele escapades, van het vreemdgaan en de vluchtige avontuurtjes.

Ook nu weer, bij de bushalte, bleek overduidelijk de aarzeling, de weerzin,
de angst voor opdringerigheid van mijn kant en de bijna angstvallige
schuwheid waarmee mijn "gesprekspartner" nu zweeg en ongeduldig de komst van
de bus afwachtte.
De vraag volgde nog of ik weleens ging "stappen" Mijn afdoende repliek op
deze veronderstelling gaf ik nu maar ten beste:
"Je moet een oude aap geen kunsten leren"
Daarop reed de bus voor en toevalligerwijs was eveneens aan het chagrijnige
gezicht van de chauffeur de aan walging grenzende weerzin af te lezen die
mijn verouderde gezicht en gestalte weleens schijnen op te roepen, vooral
bij heren, die danig overtuigd zijn van eigen, overweldigende (?) charmes en
aantrekkelijkheid.....