De windvlagen van het noodlot
Ze had een
mobile voor de dochter gekocht, bestaande uit glazen
poppetjes die neerhingen aan fragiele draden aan houtjes
en die de kamer van de dochter zou kunnen opsieren. De
dochter balanceerde op de rand van de volwassenheid als
op een evenwichtsbalk waarvan zij voortdurend af dreigde
te tuimelen.
Zij bevond zich op het hellende vlak van een aftakelende geestelijke
gezondheid totdat de demonen werkelijk hun intrede deden
in haar leven; steeds meer demonen onder wiens belasting
zij wankelde en tenslotte neerstortte.
De moeder was zich niet bewust hoe de mobile een metafoor vormde voor de
persoonlijkheid van de dochter die als het ware op een
moeras was gefundeerd, in tegenstelling tot de stevige
heipalen die zij nodig had.
De aandoenlijke figuurtjes dansten lichtzinnig in de lege kamer toen de
moeder hartstochtelijk en urenlang huilend tot zich door
trachtte te laten dringen dat haar dierbaarste schat in
een kale cel vocht tegen overweldigende angsten en op
last van haar geestesziekte noodgedwongen excursies
moest maken in de krochten en spelonken van haar
onderbewustzijn.
|