Zoals het magische “Huis van Usher”
De door mij zozeer vereerde schrijver Edgar Allan Poe, een “boegbeeld” uit mijn lang voorbije jeugd en een van mijn favoriete auteurs, sprak in zijn fabuleuze en magische verhaal getiteld “De val van het huis van Usher” altijd zeer tot mijn verbeelding. Maar mijn kinderlijke, huiveringwekkende verbeeldingskracht is in de lange jaren van mijn volwassenheid afgestompt en verzwakt….
Niettemin sla ik in nachtelijke uren vaak het merkwaardige pand aan de overkant van de snelweg gade dat een moderne versie lijkt te zijn van Poe’s schepping; waar lichten branden, waar mysterieuze en mij onbekende personen verblijven en zich schuilhouden. Wat dit huis inhoudt, zal ik nooit weten, maar het houdt de schamele herinnering min of meer levend aan mijn jeugdjaren vol van huivering, verschrikking en fantasie…..
Taferelen aan mijn venster (vervolg)
De esdoorn, die sinds jaar en dag mijn woning beschermt, ontvouwt in dit seizoen haar kruin als een wonderlijke bosschage met de aanzetten van geel gebladerte zoals in de Natuur betaamt. Gele blaadjes resteren nog aan de andere boom aan mijn venster, gedeeltelijk kaal nu en zwarte takken tekenen zich af tegen de lichtblauwe hemel. Een eenzame grijze duif strekt haar staartveren in een hoge boom……
Ontmoetingen bij de bushalte (vervolg)
Het regende een beetje. Een gedeelte van de Korvelseweg was opgebroken en een ondergrond van donkerbruin zand was aan de oppervlakte zichtbaar. Enkele zeer stoere heren hielden zich ermee bezig met behulp van voertuigen die wellicht de naam “pallettruck” verdienen het zand om te woelen en op te delven om mij onduidelijke en onbekende redenen. Een mevrouw in helgele kledij regelde het verkeer, gesticulerend en druk en driftig gebarend. Een van de genoemde heren was kennelijk aan een pauze toe en schuilde met mij in een bushokje. Het werk dat ik zwaar achtte, viel hem wel mee, zo verklaarde hij maar zijn vloeitjes werden nat door de gestaag neervallende regen. Snel hervatte hij zijn werkzaamheden echter en de oranje, oplichtende letters boven de voorruit van lijn zeven waren in de verte al te zien. Tijd om afscheid te nemen…..
Meer dierbaar dan het eigen bloed
Door een onheilspellende kou en duisternis was ik naar het nabijgelegen ziekenhuis gestrompeld. Een donkerrode vloeistof, ongetwijfeld niets minder als mijn eigen bloed was eerder aan mijn lippen, keel en mond ontsnapt…..
De blauwe aderen liggen als dikke koorden op mijn tengere handen; een teken van ouderdom en ze vormen een uitdaging en een buitenkans voor de verpleegkundigen omdat zij gemakkelijk het bloed prijsgeven. De aderen liggen als kronkelige riviertjes zonder doel of bestemming op de handen en het fijne naaldje ontlokt er het wijnrode bloed aan dat kennelijk “enthousiast” en “gewillig” in de glazen buisjes stroomt…..
Enige tijd later; de verpleegafdeling; de ziekenkamer; het infuus; het vernuftige apparaat wordt hoog boven mijn hoofd opgehangen en het bloed; het aan mijn bloed verwante bloed van een goedgunstige onbekende kruipt langzaam door de dunne leidingen en het bereikt mijn lichaam….
De vraag blijft voorlopig; welk monster, welk gedrocht houdt zich schuil in ongeziene, duistere uithoeken van mijn lichaam dat ik zozeer liefheb?
Hoe dit ook zij; meer dierbaar dan mijn bloed, dan mijn lichaam zijn mij de onvoorspelbare wolkenluchten en de zwartgerokte vogels die haar bevolken en die onverdroten hun koers kiezen….
Kerstmis 2021 bij Woonzorgcentrum “Joannes Zwijsen” in Tilburg
Een levensgrote, manshoge Kerstman met traditionele baard heet ons welkom bij de ingang van het sfeervolle restaurant van Woonzorgcentrum “Joannes Zwijsen” dat men ook wel “De Refter” noemt en waar vele Kerstbomen een warmte suggereren die vele bewoners in weerwil van deze versierselen zullen moeten ontberen. Vandaag zal een meisje, gekleed in het zwarte uniform van Ouderenorganisatie “De Wever” ons heerlijke tosti’s met mozzarella serveren en mijn vriend zal me als Kerstcadeau het boek van de beroemde schrijfster schenken. Vanuit de hoge ramen van de zaal zullen we uitkijken op witte gevels van mij onbekende “signatuur”. Een snelle Regiotaxi zal me tenslotte weer thuis brengen….
