De oude speeltuin- Een edel voortbrengsel van de Natuur.... –
Suikerzakjes - Mysteries uit een verre jeugd - Kleuterjaren
(vervolg)
De oude speeltuin
Daar ligt, tussen het geboomte, tussen de oude, hoge dennen die
Tilburg West opluisteren, een oude speeltuin met vervallen en
verroeste speeltoestellen; een glijbaan, een wip en een draaimolen.
Vanuit het snel passerende voertuig kan ik er nauwelijks een blik op
werpen; men noemt haar de "Karin Weening Speeltuin". Geen kind zal
nog enthousiast en vrolijk afstormen op wat eens, in lang vervlogen
tijd, een paradijs van spel en plezier betekende. Tussen de oude,
hoge boompartijen, in een uithoek van de achterstandswijk, vergaat
nu in alle stilte wat eens zo glorieus en plezierig was voor vele
jongens en meisjes.....
Een edel voortbrengsel van de Natuur....
Mijn beste vriendin schonk me een maiskolf. Ze adviseerde me de
langwerpige vrucht te ontdoen van het groene blad dat haar als
beschermend omhulsel omgaf en haar te verwarmen.
Daarna kon ik knabbelen aan de zo toepasselijk "maisgeel" genoemde
bolletjes en ik vroeg me af hoe toch een Onbekende ons de edele,
gave en zo mooie vrucht geschonken heeft, kennelijk voor ons
welzijn.
Na mijn consumptie resteert slechts, als een afgekloven bot, als een
onteerde, vernederde en weggeworpen vrouw het geraamte van de
vrucht....
Suikerzakjes
Het is in feite toch wel wonderlijk hoe sinds jaar en dag in vele
cafés en restaurants het suikerzakje circuleert....
En zo verschafte men mij een wondermooi exemplaar bij mijn bezoek
aan Café-Restaurant "De Rustende Jager" met een kleine, petieterige
afbeelding erop, als een klein, kunstzinnig verantwoord tafereeltje
of schilderijtje en natuurlijk de trotse naam van het etablissement,
gelegen aan de rand van de duinen....Zo herinnert dit kleinood mij
aan mijn jong overleden oom, broer van mijn vader, die steevast
suikerzakjes voor mij meebracht uit de gelegenheden die hij als
vertegenwoordiger in schoolartikelen frequenteerde...
Ik plakte ze in een map die helaas voorgoed verloren is gegaan....
Mysteries uit een verre jeugd
Het was in de tijd dat ons gezinnetje de bovenverdieping bewoonde
waar de zwarte, ronde haard een centrale plaats innam en het
bankstel met de goudkleurige bekleding domineerde en de radio op een
tegen de wand geschoven tafel het chanson "Que sera" van Doris Day
liet horen....
Raadselachtig waren voor mij de woorden van de "Waterhoogten" die
weerklonken als ik me 's-morgens samen met mama in de warme kamer
aankleedde (wat werd toch bedoeld met de woorden "Grave beneden de
sluis"? Ik bladerde in de geÏllustreerde Verkade-albums (Wat was
toch de "Ruine Grubbenvorst"?)
De platen waarop woeste, oprijzende golven waren afgebeeld, joegen
me schrik aan. De groene, houten poort achter het huis had een slot.
Maar wat bedoelde mama met de uitdrukking "per slot van rekening"?
En wat betekende het als ze zei tegen vader: "Don't speak about it?"
Ik had voor mijzelf een makker, een kameraad geschapen en had hem
"Sorry Wilder" genoemd. En in mijn fantasie werd ik vergezeld door
de "Duna's". Gezeten op de trap, die de bovenverdieping met de met
roodbruin hout betimmerde zolder verbond, zag ik stofdeeltjes dansen
in het zonlicht.....
Kleuterjaren (vervolg)
....en zo rusten mijn ogen vaak op het merkwaardige maar zo mooie en
architectonisch zo geslaagde gebouw dat enkele jaren geleden verrees
aan de overkant van de snelweg die mijn woning flankeert en
daarnaast zie ik de onschuldige kinderen met hun skeltertjes en
stepjes op een smalle, geasfalteerde strook met schijnbaar
willekeurige bewegingen rondrijden, zoals nu eenmaal hoort bij
onschuldige kinderen (En ook de schommel wordt vaak bezet)
Het tafereel herinnert me aan de jaren van mijn vroegste jeugd toen
ik op "Kleuterheil" verbleef, gesitueerd in een bosrijk gebied
tussen Tilburg en Goirle waar we sliepen in de open lucht op de
stretchers onder de dekbedden met ons vignet en ik in de
paradijselijke natuur vlinders en bloemen ontwaarde....(En in de
verte bevond zich het huisje van Hans en Grietje, dat zich onttrok
aan onze waarneming en dat we slechts zelden bezochten....)
