PRINT DEZE PAGINA

Het Woordenboek van de Tilburgse Taal wordt mede mogelijk gemaakt door

Bijlage

Hèrringsènd - Hèrringènd -  Haringseind

►Hèrringsènd

Wim van Boxtel

uit: Mèn Tilburg – Tilburgers schrijven over hun stad; Tilburg 1979

Jantje Vet, van Drik van Tiesten,

'ne keuterboer op 't Hèrringend,

daor in 't Laor bij Kiske Donders,

die stond als pronte mèèns bekend.

Hij had een schaomel boerderijke

'n vrouw en kiendjes en 'n koei,

twee bunders grond waarop ie vruutte,

mar 't mist van al hai erremoei.

Dè is al lang, héél lang geleeje,

toen lêef hier alles naovenaant,

mar wètter wonde was tevreeje,

en iederen dag was héél plezaant.

't Was in d'n tèèd detter gebouwd wier,

veul huizen op d'n Berkendèèk.

"De Kruiken koome dezen kaant op,

ze bouwen daor 'n héél noew wèèk".

't Was Kees van Aaste die dees bodschap,

bij Jantje Vet hee rondverteld.

"Verdiende mee zon kruik vol zeiken,

in shemels naom, dan zòveul geld?"

Jantje Vet spierste venijnig,

op zèène schraole zwarte grond,

en kéék mee Keesse nor 't oste,

vanuit z'n eigen deurgebond.

"Naaw ziek nog torens van 't Haaike,

Sint Anna, Besterd, Noorsen Hoek,

de schaawe van de Kruikfebrieken

ik ruuk hier Klaossens peperkoek".

"Mar strak", zo riep ie, vol prefessie,

"Leeft hier nie êene kinkeduut,

Gin mus, gin vink, gin ooievorke,

ze zèn gewoon daor tuureluut".

Jantje Vet, van Drik van Tiesten,

dè klutje is al jaore dôôd,

mar kèkte naaw 'ns om oe henen,

dan hai gelèèk, diejen goeie klôôt.

Wè vende naaw in dees contrijje?

'nen volgebouwde stêenen hôop.

Mee vur de raome hêel veul bordjes,

waorop geschreeve: Huis te kôôp.

En iederendêên zingt nog vol heimwee,

Tilburg, schonste stad van 't laand.

Dè was toen Jantje Vet nog lêefde

in 't Hèrringend op schroal zwart zaand.