|
Ad van Schijndel - 3 gedichten
Vorstverlet
"Tis kauw, man". "Ja, wenne vorst, wanne". "En 't blef mar vrieze". "Méters de gront in". "Zeuve grade vorst overdag". "Tis echt dasseweer". "Lang-onderbôkseweer zulde bedoele". "En dan dieje wènt erbè!" "'t Lekt wel twenteg onder nul". "Tis echt zoer, kauw weer". "Vurôrlogs zóde host zegge".
"Bullie nog niks kepotgevróre?" "Nie dè'k weet. Ons vrouw hawt de durre goewt dicht en overal krantepapier in de neuj". "D'ons ôk. En de kachel op vèventwenteg". "Dè moete wel mè zóne vorst". "Ge zót in Ammirrika wone..." "Dan bender oan!" "Ja, tis kauw". "Gordjuus kauw".
"Kom, ik fiets wer 's wèjer". "Nor de snèrt en de vrouw, zeker?" "Wè dôchte gè!" "Tis bèj goewt mè zôn weer". "'t Gif wèrmte en goei zin". "Hedde nôdeg mè zône vorst". "Want wè ist toch kauw!" "Hawdoe wanne". "Hawdoe. Tot mèrge".
't Moes noijt snuwwe
Es ik de snuw, es ik de natte snuw, es ik de natte smerrege snuw zie valle bons op de skééf vorstpanne opt dak van de grazje, es ik de snuw door zie valle, dan denk ik: de went sti verkeert, die kumt uit Uje.
Es ik de snuw, es ik de natte snuw, es ik de snuw zie valle bons aachter opt kort gras int laant van den buurman, es ik de snuw door zie valle, dan denk ik oan d’engelkes die ik es jungske getekent heb op de mè wegentreej begroeide misse bons tuis aachter. In vèèf slage ha’k twee vleugelkes, mar men bruur kont vlugger, mar die viejt ok metjes dietie snuwballe goide of dietie un haffel losse snuw, zomar aachter d’r vestje dôwde, aachter in durre nèk of nog stranter: veur want door kredde dreug wèrm haant van, zinnie, mar dè hebbik noijt gedurft.
Es ik de snuw, es ik de witte snuw, es ik den dichte witte snuw zie valle bons op de zwarte pèkweg, of d’r néve, es ik de snuw door zie valle, dan denk ik oan de keer dè’k op weg nor ‘t mèske mè ‘t skon blont kupke en ‘t nuske, zo fèèn en zaacht, dè’k door nor toewfietste in mun goei pak, dur de snuw op de weg die elke keer ès smerregen drap dur d’autoos tege men boks oanspette, en dè’t toen m’n licht nie din, dur de natte snuw, hoew ik ok trapte en poorsde en stampte en skupte tege m’n fiets en den baant en ‘t dupke en tege de beujm en tege de verkeersborde en tege de hoeke van de smerrege huize wor wel licht brande vur de stom mense die bè den tillevisie nor stom smerrege films lage te kèke wôr ik noijt van ze leve nor môg kèke umdè wij gin tillevisie han, en ès w’r inne gehat han nog nie han meujge kèke umdè wij um hallef nege nor bet moese van ons moeder die opgefokt waar dur de kattelieke kerk mè ‘t kattelieke wijwôter en de kattelieken illustrasie wôr alleen mar plôtjes instonne van zwoor oangeklede kattelieke poaters en zusters in hellege missielande en wer skupte tege ‘t alsmaar piejpende, slèèpende rotdupke en dè toen de plisie kwam die zin dè’k moes lópe èst m’n licht ‘t nie din en dè’k toen wer daacht oant mèske mè d’r kupke fèèn en zaacht, en dè’k toen wer skupte en poorsde en stampte en zin tege dieje lagende zwarte plisie èsdè m’n licht ‘t nog nie din ès ik ging lópe en desse men toen oploajde mè fiets en al in dur plisiebuske en men net zo lang uitheurde en uitmolke tot ze wisse wôr ik wônde, werkte, sliejp en m’n por sente bewoarde en ze men toen soaves um tiejn ure taus op de stoep mè fiets en al afzette … en ik ons moeder zin dè m’n licht nie brande en ons moeder zin dè’k unne goeien oppaasende jonge waar en ik moes mar denke: ‘t laag nie oan men, ‘t laag allemol oan de snuw oan de snuw, oan de snuw.
Giestere ha’k ok erges afgesproke. Ik heb afgebelt: "Ik kan nie. De went sti verkeert. ‘t Snuwt bons. Sorry, gèèr unnen andere keer".
|