| INHOUD WINTER |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| INTERVIEWS |
| BRABANTS |
| SPECIAAL |
Enkele wintergedichten in het Oudiers, vertaald door Lauran Toorians
|
Ut dixit Finn úa Baíscni:
Scél lem dúib: dordaid dam, snigid gaim, ro-fáith sam;
gáeth ard úar, ísel grían, gair a rith, riuirhecht rían;
rorúad rath, ro-cleth cruth, ro-gab gnáth giugrann guth;
ro-gab úacht etti én; aigre ré: é mo scél.
|
Zoals Finn, afstammeling van Baíscne, sprak: Ik breng je nieuws: het hert roept, de winter sneeuwt, de zomer is vertrokken.
De wind is hard en guur, de zon staat laag, haar weg is kort, de zee opgezweept,
de varens kleurden rood en verloren hun vorm, door gewoonte gegrepen roept de wilde gans,
koude krijgt greep op de vogelvleugels; een tijd van ijs: dat is mijn nieuws. (9e of 10e eeuw; mogelijk eerder) |
|
Fuitt co bráth! Is mó in doinenn ar cách; is ob cach etriche án, ocus is loch lán cach áth.
Is méit muir mór cech loch lonn, is drong cech cuire gúr gann, méit taul scéith banna dond linn, méit moltchrocann finn cech slamm.
Méit cuithe cach lathrach léig, coirthe cach réid, caill cach móin, inna helta, nís tá dín, snechta inn ír do-roich tóin.
Ro-íad réod rótu gribb iar ngléo glicc im choirthi Cuilt, con-gab doinenn dar cach leth coná apair nech acht "Fuitt".
|
Eeuwig koud! Het weer is slechter dan ooit; bewegingloos glanst elke rivier, een volle plas is elke voorde.
De kolkende meren elk een flinke zee, elk armoedig hoopje mensen gezelschap, als een schildknop slaat elke druppel op het water, sneeuwvlokken als een witte schapevacht zo groot.
Elke vuile poel is een gapend gat, elk vlak stukje grond een rots, een wildernis elk veen, de vlucht vogels, zij hebben geen schuilplaats, witte sneeuw reikt zowaar tot aan de heupen.
Rijp heeft plotseling de wegen gesloten, de staande steen van Colt kunstig omhuld. Smerig weer heerst overal en niemand zegt iets, behalve "koud".
(waarschijnlijk 9e eeuw) |