Ons moeder hà in den òòrlog lijnzaod-ollie een soort gruune zéép kunne maoke.

Die was bij de boeren in òorlogstijd éérg gewild. Op unnen dag dee ze dan ôk twee gròòte kannen van diejen zéép aachter op dr fiets en toog ik mee heur nor dn boer..in Diessen .

We wilden vléés hebbe vur hil ons hùishaawe zeese en vroegen ons aaf hoeveul we mee zouwe brenge. Daor aongekome zee diejen boer. Toen ie efkes naor ons aonbod gekeke had…..´K zal t goed mee oe maoke...Dr is vun mérgen kalf dòòd gegaon, waoraon niks mankeert...

Ik wil al oewe zéép wel hebbe, vur dét kalf. Ons moeder vond dé goed .En t kalf wier in unnen juten zak gedaon en aachter op mén fiets geleet.Ik zou aachter ons moeder langs dn Biksen Dijk lòòpe…

Daor ware veul Dúitsers in de buurt, waor we vur moesse oplette want ge mocht in d’n oorlog zeker gin vléés vervoere,dé naormaol op de bon was. Ons moeder zee lòòpmar aachter mén aon.En zô gaauw ik ze zie,zal ik munne rooie zaddoek vatte, en daormee zwaaie….Ik dus aachter ons moeder in ‘t halfdonker saoves langs den Biksen Dijk!.

‘ t Ging allemaal goed,tot ze ineens dure zakdoek vatte!

Ik schrok….Sloeg mee men fiets linksaf ‘t veld in en liep zo hard as dé kon!

Zô mee ‘n kalf op m’n fiets, dur de losse grond. Hillemol dur de Bikse Bèerrege naor Gòòl. En van daor ùit nor hùis.

Ze was zò ongerust gewist toen ik diep in de nacht pas thuis kwaam !…."Mar munne jonge toch, waor hedde gezeete ?"

Ik zee.I k zéé t veld ingedoken toen gij oewen rooie zaddoek vatte en begos te zwaaie..

Och menneke toch! Doar had ons moeder effe ginnen ééreg in gehad .Ik moes gewoon

mén neus snutte! Ik was hillemaol,ontdaon.

Tot ‘s mergens toe hebben ze saome mee unnen onderdùiker ‘t kalf geslacht.

Alles gebakke gekôkt of gebraoje en in pannen op de keldervloer gezet. We hadden zò veul vléés dé de buren òk wè krege ...

Tinus van de Wouw. Des unnen hille bekende naom in Gestel.

Aon ons moeders kaant hadde ze ‘n gròòte boerderij in Moergestel.

En om dés moeder daor familie van was,kosse we in den oorlog,daor melk haole.

Dé kon om de twee weke, en ze bakten ôk nog brood. Van de bróód mee van die grôote sneejen (waor ze durre schort mee deur kon snije).

Die jongens daor daor ging ik wel ‘ns mee speule.

Die ware van menne lèèftèèd .Die ware altij nogal kraachtig gezet.

Die diejen stadsjongen nog wel ‘ s zouwe drukke en zôo. . .En daor was gewoon wé te doen.Op ‘ne dag stuurde ze me weg mee n paor flesse."Gao us melk haole bij Tinus ome!Dus ik rij naor de Kòòningshoeve en potverdorie we waren goed en wel de Trappisten voorbij.Daor kwamen ze aon daorbove die Spitfighers! En een hil colonne Dúitsers die kwamen van de aandere kaant aaf , van Óirschot en zóo en die gingen over Tilburg.

En toen in ééne keer!.Daor waren van die èènmansputjes die hadden ze gegraove...Jao,van die schuttersputjes..Daormee denk ik" bekèèk het èfkes!" En ik slinger mn fiets langs de kaant en ik ben er ingedoke..’K ben hillemaol krom gaon zitte en op n gegeven moment kwaam er diejen vrachtwaoge die stopt en ‘r springt er unnen Dúitser mee z n lèèrze bòven op munne rug zeg!Hij wou daor ôk in dè putje en hij jaogde men eruit!Enne "Heraus! "zittie aommaol En ik viet ‘t aaandere putje dè iets verder laag dè was nog vrij en Ik schrok! wè hak’ n schrik!

Effe laoter was dè dus over en en er ware twee waoges in braand geschoten er ware wè gewonde gevallen en vur de verdere rest ging alles wir gewoon Ze liete diejen waoge staon en ze klomme er wir op.Nou jonge.. ik was er kepot van .Ik stond te réèren op m’n bèene Ik zeg tegen ons moeder"moette heure wék toch meegemaokt heb..!"Ik zeg;Ik gao nòòt mir ginne melk nie mir haole bij Tinus Oome ! Jé jé !Dé waar van de Klösterstraot naor Gessel Vurbij ‘t Stôkske en dè is er naa nog!