RONDOM EEN WONDER

Of het werkt, of een heilige die je aanbidt ook echte wonderen verricht?Nooit heb ik erin geloofd, maar mijn zus is onlangs met de schoonmoeder van haar dochter, een dagje naar den Bosch geweest. Zomaar een dagje ertussenuit, op weg naar een heerlijke kop met een nog heerlijker Bossche Bol.

Eenmaal in de trein gezeten vertelde ze dat in den Bosch nog een belangrijke boodschap wilde doen. In een winkeltje vlakbij de Sint Jans Kathedraal verkopen ze enkel heiligenbeelden. Daar wilde ze heen.

Zij gelooft erg in de Heilige Antonius, de heilige voor verloren zaken, die wanneer je iets kwijt bent, die verloren zaak weer bij je terugbrengt. Daarbij zeg je; “Heilige Antonius, goede vrind, maak dat ik mijn…weer vind.” Hij laat het je als het goed is weer terugvinden.

Nu wilde ze naar dat winkeltje naast de Sint Jan om haar’ Antonius’ te gaan kopen. Mijn zus leek dat ook wel interessant.

Na de heerlijke kop koffie met Bossche Bol, togen ze naar de Sint Jan om wat kaarsjes op te steken met als intentie het slagen van hun aankoop.

Eenmaal voor de met beelden gevulde etalage, konden ze bijna niet wachten met naar binnen gaan. Al gauw stonden ze voor een prachtig beeld van een man met een bruine pij, en een wit koord om zijn middel. Een krans van blond haar omkroonde zijn verder kale hoofd.

Dat is ie! Helemaal zoals ik me had gedacht.

De prijs was geen bezwaar. Deze Antonius met zijn lievig gezicht moest het worden.

Heel voorzichtig werd hij dan ook door de verkoopster in zacht vloeipapier verpakt en daarna nog extra in stevig blauw pakpapier gerold.

Blij, stapten ze naar buiten. Het is gelukt. Ik heb mijn Antonius!

Kom we gaan het vieren met een fijne lunch. We gaan een hapje eten bij Restaurant  Pilkingtons  naast de Sint Jan. Met heerlijke broodjes, fijne ham en nog veel meer lekkers. Een goeie kop koffie erbij, en wie doet ons wat, kunnen we even een boel bijpraten.

Ze kozen waar ze zin in hadden, en genoten ervan. De tijd vloog, en thuis werden ze inmiddels al weer verwacht. Hun huishouden riep.

Mijn zus stond op en stelde vast.’Als we nu gaan, halen we de volgende trein nog’. Afrekenen dus, jassen aan en doorlopen.

Op de Hinthamerstraat gekomen hield ze plotseling stil. ‘Wat is er?Vroeg mijn zus.’Ik heb mijn Antonius beeld in het restaurant laten staan!

Terug! Samen holden ze naar Pilkingtons. Hijgend liepen ze binnen, maar waar ze ook keken. Geen Antonius te zien.

Terug naar het tafeltje waaraan ze net gegeten hadden, maar het stond er niet meer. ‘Heilige Antonius, goede vrind, maak dat ik jouw beeld weer vind’

En als bij een wonder zag mijn zus een stuk blauw papier boven een stoel uitsteken. Ja, dat is ie!

De bediening was nog niet van hun bewondering bekomen of ze waren al weg. Naar buiten. Nou loop je de verkeerde kant op! Zei mijn zus. Nee… ik wil niet meteen naar het station, we nemen wel een trein later.

Ik ga met hem terug naar de winkel.

Zelden was er een klant zo snel teruggekomen. En de vrouw die hen geholpen had, vroeg dan ook meteen, is er iets niet goed?

Nee, maar ik wil even komen zeggen dat ie het doet. ‘Hij doet het’!

En ze deed haar wonderlijke verhaal. Iedereen keek gelukkig.

Blij, togen ze naar huis, met hun zo zelfredzame Heilige Antonius.