INHOUD JONKERGOUW
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL

Print deze Pagina

AARDAPPELEN

 

Als ik ergens een zak aardappelen tegenkom die wat vocht heeft opgelopen of er liggen aardappelen in een hoek van de schuur, dan ruik ik niet alleen de muffe lucht ervan.

Dan zie ik de lange paarswitte uitlopers waarmee aardappels nu eenmaal beginnen te schieten en ben ik weer terug in de oorlog. In de kelder bij ons thuis. We gebruikten de kelder ook als "schuilkelder" zodra er weer bommenwerpers over kwamen gevlogen."Vlug!" riep ons moeder dan "De kelder in!"

Ons opoe, die soms een paar dagen bij ons logeerde, ging als eerste. Slecht ter been als ze was het keldertrapje af en nam plaats in haar grote rieten stoel die onze pa daar beneden voor haar had klaargezet. Ik herinner me dat Doorke onze huisnaaister, voor het verstelwerk nog altijd even op de trapnaaimachine iets af wilde werken. Daarbij raakte ons moeder helemaal in paniek als ze daar te lang bleef zitten. Doorke was een vrijgezelle zus van onze buurman. Ze woonde bij de nonnen van het Paduaplein. Wij noemden haar ook wel "Doorke snipper" daar ze nogal wat snippers op de vloer achterliet. Helpen met verstelwerk in grote gezinnen deed ze tegen kost en inwoning. Zo genoot ze van wat huiselijkheid en zo hoefde ze niet alleen te zijn. Ze werd door ons moeder dus herhaalde keren naar de keldertrap geroepen. Maar tenslotte kwam ze! Met zijn allen zaten we op de vochtige keldervloer die was afgedekt met een strozak van blauwwit gestreepte beddentijk. Ons moeder bad vóór: "Onze Lieve Vrouwke, geef de bom een douwke! Geef de bom enen harde slag, dat ie verder vliegen mag!" Als al het gevaar weer was geweken bleef het stil. We kropen zwijgend het keldergat uit om weer verder te gaan met dat te doen waar we mee bezig waren. Ook Doorke!