Deze tekst werd oorspronkelijk
geschreven door Ed Schilders voor de Tilburgse Revue 'Paling &
Petticoats', en daarin voorgedragen door Don van Gijsel. Toen de
Lindeboom definitief verwijderd werd van het Heuvelplein, droeg Van
Gijsel de tekst daar ook voor bij wijze van afscheidsgroet.
De tekst werd toen nog niet
gepresenteerd als een gedicht van Kees Kruik. Dat gebeurde pas toen
het Nieuwsblad van het Zuiden de tekst wilde gebruiken in een klein
boekje dat alle abonnees ontvingen toen de titel van krant veranderde
in Brabants Dagblad. Bij die gelegenheid maakte Luc Verschuuren
uiteraard de tekeningen.
Voor deze web pagina is de tekst
opnieuw aangepast. Het grootste deel wordt nu in het Tilburgs door
Kees gesproken. Alleen de laatste twee strofen zijn in gewoon
Nederlands gebleven.
|
De
ballade van Kees Kruik
Tekst: Ed Schilders -
Tekeningen: Luc Verschuuren
|
|
|
|
Ik waar nòg
mar un hêel klèèn Kiske
Toen onzen oopa
zeej: 'We gaon
Op d'n Heuvel nòr
un standbild kèèke,
Èn nòr unnen
bôom die ze daor hèbbe staon.'
We naame dus 'n
bus, lèèn zès,
Van ons oomaas
nòr de stad.
Mar irst had
onzen oopa
D'r bij Bet
Koole nòg intje gevat.
|
|
'Lèt op,' zeej
óns oopa, 'daor hèdde ze staon.
Willem Tweej,
Kees, en nie mir vergeete,
Dès de lindebôom
daor,
Daor heej
Willem nòg ónder gezeete.
Kóm es èfkes
hier zitte
Op dees bènkske
hier, nie in de zón.
Dan za'k jouw
es vertèlle
- ober! Unne jónge èn un
Exota vur de jónge -
Hoe et ôot
meej diejen lindebôom begón. |
|
Irst wildenie
nie groeie,
Èn ie bleef
mar iel èn klèèn.
Dus asser niks
gebeurd waar, Kees,
Zó diejen bôom
nôot grôot gewòrre zèen.
Öt Gôol kwaam
toen unnen ballefrutter
Meej de bus nòr
ónze stad.
Èn die
bespruuide toen dè bumke
Meej wèttie
bij Bet Koole ha gevat.
|
|
't Gruuide,
Kees, twaar nie nòrmaol.
De stam, et
blad, de takke…'
Swèls ónzen
oopa pròtte, zaag'k
'n Dèùf! Ik
zaag 'm kakke.
'n Dèùf die
kakt op koonig's kòp:
Dèt is, dènk
ik, 'n teeke
Dè alles,
alles, èndig is:
Diejen bôom is
naa ècht bezweeke.
|
|
-
Er zijn geen
dingen om ons heen,
Die eeuwig zijn
gebleven.
Een boom, een
koning, zelfs een naam,
Neemt ooit
afscheid van dit leven.
En wij gaan
door, zo lang het duurt
Met ons leven
en zijn zorgen.
Met een nieuwe
naam, een kind, een stek,
Op weg
- met de bus,
te voet, uit Tilburg of Gôol, eventueel
via Bet Koole -
naar morgen.
-
|
Trug
nor boove |
|
|
|
|