Traktemènt
Toen
we op ’t Sacremènt wônden, we kwaame daor in 1947, nèffe Annekes te
woone, kwaam Kees de mèllekboer iederen dag bij ons meej mèllek aon de
deur en z’n brôod op eete, want ons moeder zette aaltij ’n bèkske,
assie in onze straot was.
Nao
êenige tèèd ging ik ’s Woensdags-smiddags en ’s Zaoterdags hil d’n
dag, mee toerrije, ge wit wèl: meej mèllek en zô, langs de deur, ik
waar toen ’n jaor of negen of tien.
Elleke
Zaoterdagmèèrige om half zis aonlôope naor de CTM, op ’t
Willemienapark, Kees was daor al netuurluk, waor gelaoje moes worre veur d’n
halve toer.
We
han dan un héél stôtskèèr vol meej mèllek, van alderaande pap,
joggert, karnemelluk en nog wè boter
en zôo.
As
we vol waare, liepe we aon om wir op tèèd meej de toer te kunne beginne.
Dè
was zwaor wèèrk, meej de stôtskèèr lôope, mar gelukkig hoefde we nie
hil ’t wèèrk allêen te doen, Kees ha nameluk unnen dötsenherder,
Mirza hiette die, dietie onder de kèèr spande en die kos goed trekke, we
hoefde allêen de kèèr mar omhôog te vatte en te haawe en aon de gang
te maoke en dan begossie meej te hellepe.
Om
’n uur of aacht – half negen -- waare we waor we zèèn moese, en
konne we begiene meej Kees zunne toer.
Kees
hà zôwè de helft van de Sacrements-parochie as klaant .
Om
’n uur of êen ginge we wir bijlaoje, op de Pelgrimsweg bij de kerk,
waor dan wir de aandere helft van de toer gebrogt wier en ’t leeggoed
wir meej trug ging naor de CTM.
Dè
din ze wèl meej unne vrachtwaoge netuurluk, want dieje meens moes nog
meer toerrijers bediene.
De
Mirza hà dan ôk al wè gegeete, terwèèl wij aon de koffie zaate bij
ons thèùs.
Om
’n uur of halluf zis waare we zôwè klaor en konne we wir op hèùs aon,
dé zin we dan, we bedoelde de CTM netuurluk, waor al ’t leeggoed wir
moes worre ötgelaoje en Kees wir de bestellingen vur d’n aanderen dag (’s
Mondags) opgaaf, dan kos ie wir op tèèd vertrekke!!!!
Ik
kreeg dan van Kees ’n komplimentje en hij zeej dan: asteblief hier
hèddoew traktement, ik hà dan toch al wir mooi twee kwartjes, om bij de
rôojen Harrie ’s Zondags unnen ijs te vatte. Die hà zônne lekkeren
ijs, (van d’n IJsspecialist).
Harrie
stond aaltij op de midde van de ringbaon ôst tegenover de kerk.
Ik
liep dan wir op hêûs aon en waar om ongeveer ’n uur of zeuve thèùs.
Dôod
muug dè wel, mar ôk voldaon, want ik hà toch iemes geholpe èn daorbij
ha’k nog wè verdiend ôk.
Dur
meej toer te rije, hè’k grôote wardêering gekreege vur hil die meense
die durren botterham langs de deur moesse verdiene!!! Aaltij dur weer en
wènd, dè valt nie mee!!!
