Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 8 augustus 1959

 

 

Recht uit Het Hart 10

  

In vogelvlucht op reis...

 

Hoe kan het ook anders dan dat uit het "Hart"-paviljoen voor Verkeer en Toerisme de roep van de verten klinkt. Reeds direct bij het binnentreden presenteren zich in reclameplaten een aantal landen, die om uw gunst dingen. We leven immers in de tijd van toerisme. Iedereen vliegt er uit. De kaart van Europa heeft zelfs voor de eenvoudige man haar geheimen prijsgegeven. Dat is wel ooit anders geweest. Kijkt u maar eens om naar de tijd, dat reizen en trekken... rijden en rossen nog in de kinderschoenen stond. Met de hier geëxposeerde velocipee, de fiets met het grote wiel, zoudt ge Berkel-Enschot beslist niet gehaald hebben! Hiernaast betekent de stoomfiets, die als de befaamde Otten's motor de historie ingegaan is, reeds een wonder van technisch vernuft doch de antieke Spijker-auto moet toen wel iedereen met stomheid geslagen hebben, evenals de van de Olympus neergedaalde "Minerva". De groei van de verkeersmiddelen kunt ge hier in grote lijnen volgen tot het culminatiepunt, dat ligt in moderne passagiersschepen en strakgelijnde vliegtuigen, die continenten verbinden en een spinneweb over de aarde spannen. Tilburg is iets te vroeg 150 jaar stad geworden. Hadden we nog even geduld kunnen hebben dan zou u nu uw moede tentoonstellingsbenen hebben kunnen uitstrekken, behaaglijk gezeten in een ruimteraket. Dit reserveren we dan maar voor het volgende "Hart" dat Tilburg houdt...

De redactie van onze krant keek wel even vreemd op toen ze werd opgeroepen voor een mobilofoongesprek. Die aardigheid leverden wij hem met PTT-assistentie. Staande in iets wat we te weids als auto betitelden doch dat toch in ieder geval de suggestie van zo'n vehikel gaf, hebben we gespuid wat "op 's herten grond" lag. De hoorn eenmaal neergelegd, ijlden wij nog in gedachten langs 's heren wegen, overpeinzend hoe zoet het zijn moet ieder moment van de dag uit de auto draadloos verbonden te zijn met 't voorwerp van zijn aanbidding. En wie geen lief bezit, stelle het zich, al mobilofonerend, maar voor... Net als Piet Paaltjes want daar was hij dichter voor... "O Mina, Mina mijn!"...

Intussen hadden we nog net tijd genoeg met een half oog op te pikken wat de demonstrerende telexen naar elkaar tikten: "Hoe heet jij en waar woon je?... Regen met hier en daar opklaringen... De boot is aan"... Nieuwsberichten van het A.N.P.... "Ik ben Jan Wijnants uit Tilburg... In welke straat ik woon zeg ik lekker niet!... Ik vind het wel fijn hier voor aap te zitten... De kat heeft zeven jongen gekregen... Laat de boot maar aan en de lamp uit!"... Die techniek staat de dag van vandaag toch voor niets!...

Wie verre reizen doet, kan veel verhalen, zei heer Jurriaan. Naar diens illuster voorbeeld zijn we dan ook meteen - zij het zonder "stok en hoed" - aan het dwalen gegaan. We hebben, onder het aanminnig oog van hostesses (spreek uit: sisss!!) uit de V.V.V.-stand gedwaald door het Brabantse land, waarvan hier zovele schone foto's aanwezig zijn en dat toch altijd zijn "eighen lant" is... We hebben gedoold door het Vlaamse land..., neergezeten aan de oevers van de Schelde en de Leije, waar we tevergeefs wachtten op de "drie blotevoetpaters van Dendermonde"... We zijn gegaan langs Brabantse en Vlaamse folklore om daarna, gezeten op fleurige folders, die als vliegende tapijten werden, een hoge vlucht te nemen naar al die gele en rode en blauwe landen, die aan de einders wenken... We hebben geduizeld van de kleuren en keuzen...

Niet meer wetend waarheen te gaan, zijn we de achterdeur van het paviljoen uitgestapt. Toen een Brabantse wind ons daar langs 't gezicht streek, zijn we weer tot ons zelf gekomen en hebben plechtig vastgesteld, dat 't blauwste blauw nog altijd is het vaderlandse zakjesblauw!...

 

FLANEUR