Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 31 juli 1959
Recht uit Het Hart 4
Daar zit muziek
in!...
Na
vrijdag ll. op gang gebracht te zijn draait het
"Hart van Brabant" nu een week. Men heeft tijd gehad
de machine daar, waar het wat stroef ging, bij te
stellen, links en rechts de tandraderen nog een
spuit olie bij te geven en zo gaat men tenslotte de
rhytmische polsslag constateren, die een gezond Hart
van node heeft. Als "outsider", die zich geen andere
taak gesteld heeft dan wat rond te flaneren over het
terrein, kennen we geen interne problemen en
geheimen. We kijken zo maar een beetje met eigen
ogen tegen de buitenkant der dingen zoals we menen,
dat de doorsneebezoeker dat ook doet. Twee zaken
zijn ons daarbij opgevallen nl. de sfeer van het
geheel en het gehalte van het bezoek.
Om
bij het laatste te beginnen. We slaan de plank zeker
niet ver mis als we constateren, dat het contingent
bezoekers voor een zeer aanzienlijk deel bestond uit
vreemdelingen, waarmee we dan niet speciaal
buitenlanders maar alle niet-Tilburgers bedoelen.
Onze stadgenoten zaten nog wat op hun kermispotten
te broeden maar die zijn zaterdag en zondag wel
uitgebroed! En de spaarvarkentjes zijn dan wel alle
min of meer deskundig gekeeld. Dan gaat de stormloop
natuurlijk beginnen! De roemruchte kat is inmiddels
ook uit de even befaamde boom gekeken en we geloven,
dat ze behoorlijk op haar poten terecht gekomen
is... Maar van die vreemdelingen gesproken! We
vinden dit verschijnsel een goed en bemoedigend
teken. Het verraadt, dat men in Nederland Tilburg
weet liggen; dat Tilburg vandaag de dag in de goede
zin van 't woord "over de tong gaat". Dat noemen wij
een situatie waar muziek in zit!...
In
Tilburg zijn we nogal graag bereid iets "niks" te
vinden... Maar zeg nu eens eerlijk, gij die er
geweest zijt, met uw hand op het hart, en dan doen
wij, met onze eigen hand op ons eigen hart, mee:
Hebben gij of ik iemand ontmoet die vond, dat het
"niks" was of dat 't "tegenviel"... Neen, nietwaar!
Het is dan ook wel degelijk "iets"! En daar zijn we
dan meteen beland bij het tweede punt, dat we
hierboven aanstippen: de sfeer. "Hart van Brabant"
is een tentoonstelling met sfeer! Nu is het best
mogelijk, dat wij die erg persoonlijk ondergaan en
dat u het zó niet navoelt maar wij moeten op onze
rondwandeling steeds denken aan het Amerikaanse
paviljoen op de Expo: geen zwaartillendheid van "nu
gaan we eens echt gewichtig doen" maar luchtigheid,
openheid, vrolijkheid, speelsheid, waaruit men het
plezier van de bouwers proeft... Het begint al op
het moment, dat ge door de hoofdingang binnenstapt
in ons gemetamorfoseerde Leypark en het laat u niet
meer los.
't
Was wel een goede gedachte de bezoeker maar het
eerst naar het textielpaviljoen te leiden. Direct
bij het betreden van dit paviljoen wordt ge gegrepen
door een huiver van schoonheid. De luidruchtigheid
verstomt op slag, mannelijke bezoekers nemen
instinctmatig de hoed af en ge schrijdt voort met
een heilige schroom alsof ge een kathedraal
betreedt. Ge zijt de overrompeling nog niet te boven
als ge zwijgend voor de spinster staat. Eerst
wanneer ge even verder 't zachte geruis van
spinmachines hoort, durft ge iets tot uw metgezel te
fluisteren en pas als het gekletter van een
automatisch weefgetouw uw oor treft, waagt ge het
gewoon hardop te praten. Maar toch... eerbied,
waardoor ge gegrepen zijt, raakt ge niet meer kwijt.
Of ge toeft in het verre verleden van de huiswever,
in het schilderachtige en haast mystieke stilleven
van de ouderwetse ververij of dat ge schrijdt langs
ingenieuze laboratoriumattributen van de moderne
tijd... alles houdt u in zijn ban. En ge vraagt u af
hoe men er in geslaagd is het contrast van oud en
nieuw hier te verenigen in een toch zo harmonisch
geheel... Een nieuwe overrompeling betekent ook de
grote, luchtige afdeling waar de Tilburgse
wollenstoffenindustrie speels - soms frivool - en
altijd artistiek met haar beste produkten met elkaar
wedijvert. Eerst als ge buiten staat, realiseert ge
u, dat het sprookje uit is...
Van
chauvinisme hebben we in Tilburg doorgaans niet veel
last. Het liefst breken we onze stad af - natuurlijk
figuurlijk bedoeld!! - maar wie nou niet een hoge
borst opzet en zegt: Dat doen wij! Wij in
Tilburg!!!... Die gaat er definitief uit!... En nu
zagen we nog maar een onderdeel van "Het Hart"...
FLANEUR