CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Flaneur (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 31 juli 1959

 

 

Recht uit Het Hart 4

  

Daar zit muziek in!...

 

Na vrijdag ll. op gang gebracht te zijn draait het "Hart van Brabant" nu een week. Men heeft tijd gehad de machine daar, waar het wat stroef ging, bij te stellen, links en rechts de tandraderen nog een spuit olie bij te geven en zo gaat men tenslotte de rhytmische polsslag constateren, die een gezond Hart van node heeft. Als "outsider", die zich geen andere taak gesteld heeft dan wat rond te flaneren over het terrein, kennen we geen interne problemen en geheimen. We kijken zo maar een beetje met eigen ogen tegen de buitenkant der dingen zoals we menen, dat de doorsneebezoeker dat ook doet. Twee zaken zijn ons daarbij opgevallen nl. de sfeer van het geheel en het gehalte van het bezoek.

Om bij het laatste te beginnen. We slaan de plank zeker niet ver mis als we constateren, dat het contingent bezoekers voor een zeer aanzienlijk deel bestond uit vreemdelingen, waarmee we dan niet speciaal buitenlanders maar alle niet-Tilburgers bedoelen. Onze stadgenoten zaten nog wat op hun kermispotten te broeden maar die zijn zaterdag en zondag wel uitgebroed! En de spaarvarkentjes zijn dan wel alle min of meer deskundig gekeeld. Dan gaat de stormloop natuurlijk beginnen! De roemruchte kat is inmiddels ook uit de even befaamde boom gekeken en we geloven, dat ze behoorlijk op haar poten terecht gekomen is... Maar van die vreemdelingen gesproken! We vinden dit verschijnsel een goed en bemoedigend teken. Het verraadt, dat men in Nederland Tilburg weet liggen; dat Tilburg vandaag de dag in de goede zin van 't woord "over de tong gaat". Dat noemen wij een situatie waar muziek in zit!...

In Tilburg zijn we nogal graag bereid iets "niks" te vinden... Maar zeg nu eens eerlijk, gij die er geweest zijt, met uw hand op het hart, en dan doen wij, met onze eigen hand op ons eigen hart, mee: Hebben gij of ik iemand ontmoet die vond, dat het "niks" was of dat 't "tegenviel"... Neen, nietwaar! Het is dan ook wel degelijk "iets"! En daar zijn we dan meteen beland bij het tweede punt, dat we hierboven aanstippen: de sfeer. "Hart van Brabant" is een tentoonstelling met sfeer! Nu is het best mogelijk, dat wij die erg persoonlijk ondergaan en dat u het zó niet navoelt maar wij moeten op onze rondwandeling steeds denken aan het Amerikaanse paviljoen op de Expo: geen zwaartillendheid van "nu gaan we eens echt gewichtig doen" maar luchtigheid, openheid, vrolijkheid, speelsheid, waaruit men het plezier van de bouwers proeft... Het begint al op het moment, dat ge door de hoofdingang binnenstapt in ons gemetamorfoseerde Leypark en het laat u niet meer los.

't Was wel een goede gedachte de bezoeker maar het eerst naar het textielpaviljoen te leiden. Direct bij het betreden van dit paviljoen wordt ge gegrepen door een huiver van schoonheid. De luidruchtigheid verstomt op slag, mannelijke bezoekers nemen instinctmatig de hoed af en ge schrijdt voort met een heilige schroom alsof ge een kathedraal betreedt. Ge zijt de overrompeling nog niet te boven als ge zwijgend voor de spinster staat. Eerst wanneer ge even verder 't zachte geruis van spinmachines hoort, durft ge iets tot uw metgezel te fluisteren en pas als het gekletter van een automatisch weefgetouw uw oor treft, waagt ge het gewoon hardop te praten. Maar toch... eerbied, waardoor ge gegrepen zijt, raakt ge niet meer kwijt. Of ge toeft in het verre verleden van de huiswever, in het schilderachtige en haast mystieke stilleven van de ouderwetse ververij of dat ge schrijdt langs ingenieuze laboratoriumattributen van de moderne tijd... alles houdt u in zijn ban. En ge vraagt u af hoe men er in geslaagd is het contrast van oud en nieuw hier te verenigen in een toch zo harmonisch geheel... Een nieuwe overrompeling betekent ook de grote, luchtige afdeling waar de Tilburgse wollenstoffenindustrie speels - soms frivool - en altijd artistiek met haar beste produkten met elkaar wedijvert. Eerst als ge buiten staat, realiseert ge u, dat het sprookje uit is...

Van chauvinisme hebben we in Tilburg doorgaans niet veel last. Het liefst breken we onze stad af - natuurlijk figuurlijk bedoeld!! - maar wie nou niet een hoge borst opzet en zegt: Dat doen wij! Wij in Tilburg!!!... Die gaat er definitief uit!... En nu zagen we nog maar een onderdeel van "Het Hart"...

 

FLANEUR