Nieuwe
Tilburgse Courant - zaterdag 24 mei 1941
Meiregen
De regens hebben het jaar onder elkaar
verdeeld. Zoo weet ieder van hen wanneer hij regenen
mag. Ja, orde moet er zijn - ook in het kroostrijke
gezin, waar vader Regen en moeder Regen al eeuwen lang
den scepter zwaaien. Voor 't jongste spruitje zie ik
altijd den Meiregen aan. Vraagt ge mij vanwaar dat komt,
ik zou het u niet kunnen zeggen. Ergens, in zoo'n
onbestemd hoekske van mijn gedachten, zit het nu eenmaal
vastgeprikt: "Daar hebt ge den Benjamin!" Als een
bruidsjonkerke danst hij nu op de keien van de straat,
op de akkers aan het eind en op den boogerd van boer
Koolen, waar ik straks de zwarte kersen plukken zal. 't
Meiregentje benut vandaag zijn tijd. Dat mag wel want
het heeft zich lang genoeg daarvoor geprepareerd.
Kom, ik laat er mij eens door beregenen!
Dan zullen m'n haren beter groeien! Ha, ha! 't Is
honing, dat er uit den hemel valt! Zoo'n regen moet ge
proeven op uw tong om dan weg te laten smelten als
fondant!... Gek, dat dit alleen de kinderen maar niet de
groote menschen weten! Gelijk het even raar mag heeten,
dat slechts genen de poëzie in alle soorten regens zien!
Misschien was het niet verkeerd indien wij dit van onze
kinderen leerden! Dan zoudt ge zeker nooit meer tot uw
zoontje roepen: "Allé Jantje, binnenkomen want ge wordt
zoo nat!" Maar bestaan er soms wel Jantjes, die van
regens gelooven nat te worden? Van een Meiregen geloof
ik het zelf niet eens!
Meiregen is louter energie! Door een
goeden hemel aan de wereld en de menschen in
gecondenseerden vorm toegediend. Ziet hoe millioenen
bloesemmonden van de kerseboomen tongsmakkend daarbij
opengaan!... Hoe de jonge groenten in uw oorlogstuin bij
ieder slokske schooner van gezondheid blinken... En hoe
de grond van futloos stof er zich wellustig mee verzaadt
totdat hij een gezicht als was hij vette klei
vertoont... Meiregen is ook goud! Om den glans, dien hij
uit alle kleuren slaat... Om zijn kostbaarheid voor
alles, wat er op den bollen buik der aarde groeit... Als
gij hem vangt in een kristallen glas, moet hij daarin
als een gedicht te zingen staan. Tenminste zoo las ik in
een lang vergeten boek van een schrijver zonder naam.
Maar ja, boeken schilderen de dingen altijd schooner dan
ze werkelijk zijn! En bovendien weet ik niet meer of het
den regen van de Mei of parelenden wijn betrof... Wat
daar echter ook van moge zijn: geen regen toont zich
milder dan de regen der maand Mei. Dat was al wat ik u
zeggen wou!...
CANTECLEER
