Nieuwe
Tilburgse Courant - vrijdag 16 mei 1941
De wolken
en de zon
't Is triestig als ge naar den zomer
zoekt en dan ziet hoe de wolken met de zon den duren
tijd verdoen. Zoo ook vandaag alweer! Wat is dat toch
voor nuttelooze kamp? Waarom maken zij niet een accoord?
De wolken vechten met gebalde vuisten. Dreigend grauw en
mollig wit - de teekens van den regen en het mooie weer
- spannen broederlijk tezaam. De zon vecht met haar
ellebogen. Ze tast de zwakke plekken van de oppositie
af. 'n Stomp rechts, 'n stomp links en in den zolder van
de wereld gaapt een gat, waardoor ze snel naar buiten
glipt.
't Groen der velden, dat van kou te
krimpen zat, rekt zich weer uit... 't Jonge blad van
vroege boomen trilt van blij verwachten... De zieke voor
het raam, aan d'overzij van onze straat, ziet een
vergulden balk door zijn kamer gaan tot hij stilstaat
tegen den muur met het houten crucifix; de zieke waant
zich bijna weer gezond... En hij, die dit noteert, vangt
een guts warmte als een weldaad op het blank papier, dat
nu snel zijn maagdelijkheid verliezen zal. Want als de
zon haar gouden wieken slaat, wordt al wat dood ligt of
verveeld tot leven opgewekt.
Helaas gaan de dingen altijd anders dan
gij het verwacht. De wijze menschen weten dit. Daarom
zeggen ze, dat ge nooit "hei!" moet roepen vóór de brug
achter u ligt. Zoo ook nu! De zieke heeft te vroeg
gejuicht en ik ben een illusie kwijt. Uw verstand van
wolken is niet groot wanneer ge meent, dat ze zoo maar
een zon de zege laten. Met een gezicht, dat vaal staat
van verbetenheid, klotten zij nu opnieuw bijeen. Ze
komen niet bezeten aangehold zooals het bruut geweld -
dat doen Meiwolken nooit! - maar ze sluipen op hun
buiken stil nabij. Geruischloos sluiten zij het
zolderluik en alles wat zoo pas nog glansde ligt weer
dof.
Zoo gaat de strijd al heel den dag,
waarbij om beurten één partij victorie kraait. Ik weet
niet of gij dit als schoon kunt zien. Mij lukt dat zeker
niet! Ik word er door geïrriteerd! Of ligt de oorzaak
soms in de schoonmaakwoede van mijn vrouw en een te
vroeg gedoofden haard? Neen, een vreugdedag is het heden
niet!...
CANTECLEER
